Er zijn meerdere manieren om een krekel stil te krijgen

krekel

Krekels op Hawaii hebben hun geluid verloren om te ontsnappen aan parasitaire vliegen. Nu blijkt dat krekels op verschillende eilanden deze eigenschap onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben. Een mooi voorbeeld van convergente evolutie.

Op Hawaii zijn er krekels (Teleogryllus oceanicus)  waarvan de mannetjes hun typerende geluid verloren hebben. Op deze manier zijn ze moeilijker te vinden voor de parasitaire vliegen (Ormia ochracea) die hun eitjes in de krekels leggen. De larven van deze vliegen doden de krekels door ze van binnenuit op te eten. Stille krekels vermijden de vliegen, maar slagen er toch nog in om vrouwtjes te vinden door zich dicht te positioneren bij soortgenoten die wel geluid maken.

Tot nu toe ging men ervan uit dat deze krekels één keer hun geluid verloren en vervolgens naar andere eilanden migreerden. Onderzoekers van de universiteit van St Andrews vergeleken de vleugels (waarmee de krekels hun geluid normaal gezien produceren) van krekels van de eilanden Kauai en Oahu. Zij ontdekten grote verschillen in de vleugelmorfologie van de krekels. De resultaten werden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology.

Verdere experimenten en genetische analyses toonden aan dat de vorm van de vleugels van krekelpopulaties van beide eilanden teruggebracht kan worden tot enkele genen. Maar voor elke eilandpopulatie speelden er andere genen een rol in het verlies van geluid. De eigenschap ontstond blijkbaar via een verschillende routes op de twee eilanden. Dit is een mooi voorbeeld van convergente evolutie, waarbij organismen eenzelfde eigenschap op verschillende manieren ontwikkelen.

Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat.

Bronmateriaal

Sonia Pascoal, Timothee Cezard, Aasta Eik-Nes, Karim Gharbi, Jagoda Majewska, Elizabeth Payne, Michael G. Ritchie, Marlene Zuk, Nathan W. Bailey. Rapid Convergent Evolution in Wild Crickets. Current Biology, 2014; DOI:10.1016/j.cub.2014.04.053
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Caroline Harding / MAF (via Wikimedia Commons).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd