Langdurige rouw kan uw autobiografisch geheugen verslechteren

tear

Het verlies van een dierbare verwerken is misschien wel het moeilijkste wat er bestaat. U moet alleen verder met slechts de herinneringen in uw hoofd. Nieuw onderzoek toont dat langdurige rouw ervoor zorgt dat mensen meer moeite hebben om bepaalde herinneringen op te halen.

Mensen die net een geliefde hebben verloren zeggen vaak: ‘Ik kan mij echt geen toekomst zonder hem/haar indenken’. Ze hebben gelijk. Dat blijkt uit onderzoek gepubliceerd in Clinical Psychological Science.

Langdurig rouwen
Wanneer verdriet om het verlies van een dierbare niet afneemt, blijven mensen met zwaar emotionele vlagen ‘hangen’ in rouw. Net zoals bij een posttraumatische stress stoornis (PTSS) en zware depressie kunnen zij moeilijk herinneringen uit het geheugen ophalen. Onderzoekers aan de Harvard University vroegen zich af of deze langdurige rouw ook invloed zou hebben op het beeld dat mensen zich van de toekomst vormen.

Autobiografische herinneringen

U weet waarschijnlijk nog tot in detail te vertellen over uw eerste kus of eerste werkdag bij het bedrijf waar u nu werkt. Bepaalde details kunt u nog helder voor de geest halen doordat deze samen met de gebeurtenis in het geheugen zijn opgeslagen. Waarom? Omdat deze gebeurtenissen emoties met zich meebrengen waarvoor gloednieuwe hersencellen worden aangemaakt. Ook door gebeurtenissen navertellen en dus ‘herhalen’ onthoudt u ze beter. U leert ze als het ware uit uw hoofd.

Autobiografische herinneringen zijn persoonlijke gebeurtenissen uit het eigen leven. Ze zijn onderdeel van het episodisch geheugen (episoden/gebeurtenissen), maar deels ook van het semantisch geheugen (feiten).

Het onderzoek
De deelnemers aan het onderzoek waren volwassenen die in de laatste drie jaar hun echtgenoot of partner verloren. Sommigen vertoonden tekenen van uitzichtloze rouw terwijl anderen hun verdriet normaal leken te verwerken. Bij positieve en negatieve keywords als ‘veilig’ of ‘vrolijk’ en ‘bang’ of ‘boos’ mochten zij verhalend vertellen over gebeurtenissen uit het verleden en in de toekomst. Gebeurtenissen met en zonder de verloren dierbare. Wat bleek? De uitzichtloze rouwende volwassenen konden in vergelijking met de doorsnee rouwverwerkende volwassenen bepaalde autobiografische herinneringen moeilijk uit het geheugen ophalen en toekomstige gebeurtenissen moeilijker inbeelden. Maar alleen wanneer de verloren geliefde geen onderdeel ervan was. Was deze wel bij de herinnering of toekomstbeeld betrokken, kon de deelnemer het zich heel gemakkelijk herinneren of inbeelden en (na)vertellen.

Toekomst met overleden dierbare
Wat de onderzoekers het meest opviel was dat de volwassenen die bleven ‘hangen’ in rouw zich moeiteloos een toekomst konden inbeelden mét de overleden persoon. “Vaak beeldden zij zich mijlpalen of andere belangrijke gebeurtenissen in het leven in zoals de geboorte van hun eerste kind of een 50-jarig huwelijk, dat allang niet meer mogelijk is. Toch werd deze onmogelijke toekomst veel gemakkelijker ingebeeld dan een realistische toekomst,” zeggen onderzoekers Donald Robinaugh en Richard McNally.

Bronmateriaal

" Gone but Not Forgotten: Yearning for Lost Loved Ones Linked to Altered Thinking About the Future " – Association for Psychological Science.
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Megyarsh (cc via Flickr.com).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd