Kleine stukjes plastic zijn een veel groter probleem voor krabben en andere zeedieren dan gedacht. Dat stellen onderzoekers nu ze ontdekt hebben dat krabben microplastics niet alleen via de mond, maar ook via de kieuwen binnenkrijgen.
De onderzoekers bestudeerden wat er gebeurde wanneer de krab Carcinus maenas microplastics via de mond binnenkreeg. Al snel ontdekten ze dat plastic dat de krab middels de mond in zijn lijfje kreeg niet het enige probleem was waar de krab mee te maken had. De microplastics drongen zijn lijfje ook binnen middels zijn kieuwen. “We tonen dit aan voor krabben, maar hetzelfde geldt mogelijk voor andere schaaldieren, weekdieren en vissen – simpelweg elk dier dat water in een kieuwachtige structuur trekt om er zuurstof aan te onttrekken,” vertelt onderzoeker Andrew Watts.
Het onderzoek toont bovendien aan dat microplastics die het lichaam van de dieren middels de kieuwen binnendringen, veel langer in het lichaam blijven hangen dan microplastics die middels de mond in het lijf belanden. En dat is slecht nieuws, zo legt Watts uit. Want hoe langer microplastics in het lijf van een dier blijven hangen, hoe groter de kans is dat het plastic – doordat het dier door een ander dier wordt opgegeten – hoger in de voedselketen belandt.
Naar schatting belandt zo’n tien procent van het geproduceerde plastic in het water. Uitgaande van de plasticproductie van 2013 hebben we het dan over zo’n 11 miljard ton plastic dat jaarlijks in zee verdwijnt. Het plastic wordt door golven, warmte en UV-straling afgebroken en zo ontstaan microplastics: stukjes plastic kleiner dan vijf millimeter. “Dit is een menselijk probleem,” stelt Watts. “Wij hebben dat plastic daar – grotendeels per ongeluk – laten belanden en wij moeten dit probleem oplossen. De beste manier om dat te doen is onze afhankelijkheid van plastic te beperken.”
