Ze zijn bijna onzichtbaar, zo klein, maar wat zijn ze scherp. De tandjes van de inmiddels allang uitgestorven conodonten.
Conodonten waren dieren die gedurende 300 miljoen jaar in grote getale in de oceanen terug te vinden waren. Het waren één van de eerste gewervelden die hun skelet in de mond hadden. En bepaalde delen van dat skelet doen sterk denken aan de tanden die veel soorten vandaag de dag hebben.
Piepklein
De tandjes zijn heel klein. De topjes ervan zijn slechts 2 micrometer doorsnee, oftewel ééntwintigste van de breedte van een menselijke haar. De lengte blijft ook beperkt: 0,2 tot 2 millimeter lang. De tandjes zaten niet vast aan kaken, maar aan niet al te indrukwekkende spieren.
Model
Maar hoe indrukwekkend waren de tandjes? Om dat uit te zoeken onderwierpen onderzoekers de tandjes aan een grootschalig onderzoek, zo is in het blad Proceedings of the Royal Society B. te lezen. Ze maakten virtuele modellen van teruggevonden tandjes van contodonten en gingen hiermee experimenteren.
Zo ontdekten ze dat de tandjes de scherpste tandjes ooit zijn. En dat is niet voor niets: dankzij de scherpe tandjes konden de tandjes klein blijven. Want om voldoende druk uit te kunnen oefenen, zijn er twee opties. Of meer kracht zetten. Of het oppervlak waarmee de kracht wordt uitgeoefend, verkleinen. Contodonten gingen voor de tweede optie: kleinere tandjes waarmee toch voldoende kracht kon worden gezet om voedsel in tweeën te laten breken. Contodonten konden zo zelfs hele taaie stukken voedsel naar binnen werken.
