Wetenschappers van de Northwestern universiteit hebben twee nieuwe synthetische materialen met de grootste oppervlakten gemaakt. NU-109 en NU-110 zijn metaal-organische netwerken – zogenoemde MOF’s – opgebouwd uit metaalionen die met elkaar verbonden zijn via multifunctionele organische liganden.
In de wetenschap zijn onderzoekers lyrisch over MOF’s. MOF’s kunnen namelijk gebruikt worden om gassen op te slaan. En omdat MOF’s uit minuscule, poreuze roosters bestaan, kunnen de materialen veel gassen absorberen. Anders gezegd: in de waterstoftank van een auto met MOF’s kan meer waterstof opgeslagen worden dan in een waterstoftank zonder MOF’s.
Ook de synthetische materialen NU-109 en NU-110 bestaan uit roosters. Stel, u zou een stukje NU-110 ter grootte van een zoutkorrel uitsmeren, dan kunt u uw bureaublad ermee afdekken. NU-110 heeft een oppervlakte van 7.000 vierkante meter per gram. In andere woorden: één gram NU-110 heeft een oppervlak van één voetbalveld.
Dit betekent dat NU-109 en NU-110 een grotere oppervlakte hebben dan andere MOF’s. Tot nu toe hadden de meest poreuze stoffen ter wereld een oppervlakte van circa vijfduizend vierkante meter per gram. De titel van het paper van de wetenschappers – ‘Metal-organic Framework Materials with Ultrahigh Surface Areas: Is the Sky the Limit?‘ – is goed gekozen. Het is niet de vraag of het record van het materiaal met het grootste oppervlak ooit wordt verbroken, maar wanneer het record sneuvelt. De komende jaren gaan we nog veel horen over MOF’s en toepassingen waarin MOF’s worden gebruikt. The sky is the limit.
De foto bovenaan dit artikel is geen uitvergroting van NU-109 of NU-110, maar van een willekeurige MOF.
