Op het moment van schrijven in ons zonnestelsel circa 4,5 miljard jaar oud. In vergelijking met een mens is onze zon een jonge veertiger. Maar langzaam maar zeker nadert het einde. Over zes miljard jaar is het over en uit, en blijft er een planetaire nevel over.
Sterren die 0,8 tot acht keer zo zwaar zijn als de zon, eindigen hun leven niet met een knal (een supernova), maar juist heel ingetogen. Deze gemiddelde sterren verliezen hun buitenste gaslagen, waarna er in het centrum een witte dwergster achterblijft.
Jupiters Geest
En dat ziet er net zo uit als op de foto bovenaan dit artikel. Je ziet NGC 3242, beter bekend als Jupiters Geest. Deze planetaire nevel heet zo, omdat de nevel vanaf de aarde even groot lijkt als Jupiter. Echter is de afstand tot Jupiters Geest 3.000 lichtjaar en tot Jupiter ‘slechts’ 30 tot 45 lichtminuten. Omdat de buitenste gaslagen vrijwel gelijkmatig uitdijen, ontstaat er een mooie cirkelvormige nevel rondom de witte dwerg.
De foto combineert tien jaar oude röntgengegevens van ESA’s XMM-Newton met foto’s van de Hubble-ruimtetelescoop. Het resultaat is een buitengewoon mooie foto.
Maken wij dit mee?
Krijgen wij dit galactische vuurwerk over zes miljard jaar te zien? Waarschijnlijk maken we het einde van onze niet van dichtbij mee. Over 2,8 miljard jaar is het op aarde zo heet, dat er geen leven mee mogelijk is. De enige manier om als mensheid te overleven? Verkassen! En het liefst naar meerdere planeten om er zeker van te zijn dat we niet in één klap door een meteorietinslag verdwijnen. Fijne dinsdagochtend!
