Daarmee komt het totale aantal vulkanen in dit gebied op 138.
Dat schrijven onderzoekers van de universiteit van Edinburgh in dit paper dat volgens hen “voor het eerst het subglaciale vulkanisme op West-Antarctica inventariseert”. De onderzoekers baseren zich op een model dat Bedmap 2 DEM wordt genoemd. Dit model schetst op basis van radarbeelden die van West-Antarctica zijn gemaakt, een beeld van het landschap dat onder het ijs schuilgaat. Met behulp van dit model zochten de onderzoekers naar kegelvormige verhogingen in het landschap. Ze troffen er 138 aan waarvan ze vrij zeker zijn dat het om vulkanen gaat. 91 daarvan waren ons tot voor kort onbekend.
Tot wel 3800 meter hoog
De meeste vulkanen die de onderzoekers hebben gevonden, bevinden zich langs het West Antarctic Rift System, een gebied waar twee platen uit elkaar bewegen. De hoogte van de vulkanen loopt sterk uiteen. Sommige zijn slechts 100 meter hoog. Anderen kunnen zich meten met de Oostenrijkse Großglockner en meten zo’n 3800 meter.
Actief?
Onduidelijk is op dit moment in hoeverre de ontdekte vulkanen actief zijn. Dat is iets wat in de toekomst moet worden uitgezocht, zo schrijven de onderzoekers.
Impact op het ijs
Een andere interessante vraag is natuurlijk welke impact deze vulkanen hebben op het ijs dat erop rust. Het is mogelijk dat actieve vulkanen ervoor zorgen dat de onderste ijslagen smelten, waardoor gletsjers sneller gaan stromen. “Zelfs inactieve of slapende vulkanen kunnen de ijsstroom beïnvloeden doordat ze warmte afgeven,” zo schrijven de onderzoekers.
Maar het kan ook andersom zijn: het bovenliggende ijs kan ook van invloed zijn op de onderliggende vulkanen. Als het bovenliggende ijs dunner wordt, neemt de druk op de onderliggende mantel af, waardoor er meer magma geproduceerd wordt en de kans op vulkaanuitbarstingen groter wordt. “Er is wereldwijd bewijs dat vulkanisme het vaakst plaatsvindt als de druk van het bovenliggende ijs eerst afneemt en vervolgens helemaal wordt weggenomen.” En toenemende vulkanische activiteit kan natuurlijk weer van invloed zijn op het overgebleven ijs. Al met al moeten de onderzoekers concluderen dat de aanwezigheid van zoveel vulkanen “in het verleden en in de toekomst een enorme impact kan hebben (gehad) op het gedrag en de stabiliteit van de ijskap.”
