Wetenschappers van NASA beweren dat de kern van de maan overeenkomsten vertoont met de kern van de aarde. De maan heeft een harde, ijzerrijke kern met een radius van 240 kilometer. De laag buiten de kern bestaat hoofdzakelijk uit vloeibaar ijzer en heeft een radius van 330 kilometer. Uit het onderzoek blijkt dat de kern een kleine hoeveelheid lichte elementen bevat, zoals zwavel. Opvallend genoeg bevat ook de aarde lichte elementen als zwavel en zuurstof om haar kern.
De wetenschappers gebruikten oude seismologische gegevens van instrumenten die Apollo-astronauten tussen 1969 en 1972 op de maan plaatsen. Tot 1977 werkten deze instrumenten en hielden ze maanbevingen in de gaten. Aangezien dataverwerkingstechnieken de laatste dertig jaar sterk zijn verbeterd, zijn wetenschappers er nu in geslaagd om ruis uit de gegevens te filteren.
Zijn er nog verschillen tussen de kern van de aarde en de maan? Weinig, maar ze zijn er wel! De maan heeft een vaste kern en een vloeibare buitenkern, net zoals de aarde. Toch heeft de maan daarbuiten nog een gedeeltelijk gesmolten laag met lichte elementen. De aarde heeft niet zo’n grenslaag.
Dankzij de grenslaag is de kern van de maan groter dan gedacht met een radius van 480 kilometer.
“We gaan door met het verwerken van de gegevens van Apollo”, vertelt Renee Weber van NASA. “Zo leren we hoe de maan signalen afgeeft. Dit kan ons helpen om data van toekomstige missies beter en sneller te interpreteren.”
