‘Achtste wereldwonder’ teruggevonden in Nieuw-Zeeland

De Witte en Roze Terrassen verdwenen in 1886 onder een dikke laag modder en as. Maar onderzoekers denken ze nu teruggevonden te hebben.

En ze hebben goede hoop dat een deel van de onder modder en as begraven terrassen nog in redelijk goede staat is. Dat is te lezen in het blad Journal of the Royal Society of New Zealand.

Over de terrassen
De Witte en Roze Terrassen – gelegen op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland – groeiden kort nadat de Europeanen het eiland ontdekt hadden, uit tot een ware toeristische attractie. Dat is ook niet zo gek: de terrassen moeten er adembenemend uit hebben gezien. De Witte en Roze Terrassen bestonden uit silicaatafzettingen die door nabijgelegen warmwaterbronnen aan het oppervlak werden gebracht en waren – zoals de naam al doet vermoeden – respectievelijk wit en roze van kleur.

Het noodlot slaat toe
In 1886 droogde de toeristenstroom abrupt op. Een vulkaanuitbarsting zorgde ervoor dat de Witte en Roze Terrassen met een dikke laag modder en as bedekt werden. Het achtste wereldwonder leek voorgoed verloren. En zelfs de exacte locatie van de terrassen was gissen: niemand had voor zover we wisten de moeite genomen om deze op papier te zetten.

Hochstetter
Maar nu – meer dan 130 jaar nadat die vulkaanuitbarsting ervoor zorgde dat de terrassen in de vergetelheid raakten – denken onderzoekers de exacte locatie van de terrassen aan te kunnen wijzen. Ze baseren zich op de herontdekte aantekeningen van Ferdinand von Hochstetter. Hij kreeg zo’n 30 jaar voor de vulkaanuitbarsting opdracht van de Nieuw-Zeelandse overheid om het gebied waarin ook de Witte en Roze Terrassen lagen, in kaart te brengen. En in zijn aantekeningen heeft hij de locatie van die terrassen heel precies aangeduid.

10 tot 15 meter diep
Daarmee waren de onderzoekers er echter nog niet. Want door de vulkaanuitbarsting was het hele landschap flink overhoop gehaald en waren lang niet alle herkenningspunten op de kaart van Hochstetter bruikbaar. Toch is het de onderzoekers – met veel tijd en moeite – gelukt om op basis van de aantekeningen van Hochstetter de locatie van de Witte en Roze Terrassen aan te duiden. En nog heel nauwkeurig ook. Ze geven zelf aan er hooguit 35 meter naast te zitten. Een piepkleine foutmarge, als je bedenkt dat de terrassen in kwestie honderden meters groot zijn. Op basis van dit nieuwe onderzoek moet het dan ook mogelijk zijn om naar de terrassen te gaan graven. De onderzoekers schatten dat ze ongeveer 10 tot 15 meter diep liggen.

Als het aan de onderzoekers ligt, wordt er binnenkort op de verwachte locatie van de terrassen een kern opgeboord. Als blijkt dat deze stukjes van één van de terrassen bevat, kunnen er opgravingen gepland worden die erop gericht zijn om (een deel van) de terrassen weer bloot te leggen. En wie weet kunnen we ons dan – bijna anderhalve eeuw nadat de terrassen uit het zicht verdwenen – weer aan dit achtste wereldwonder vergapen.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd