Als we een lander naar Europa sturen, zakt ‘ie misschien wel weg in het oppervlak

Nieuw onderzoek suggereert dat het oppervlak van de maan zeer poreus is.

Dat is te lezen in het blad Icarus. De onderzoekers baseren zich op waarnemingen en experimenten in het laboratorium.

Het oppervlak van de maan Europa. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / SETI Institute.
Polarisatie
Eerder onderzoek wees al uit dat hemellichamen zonder atmosfeer – denk aan planetoïden, maar ook Europa, Io en Ganymedes (alledrie manen van Jupiter) – zonlicht weerkaatsen en dat dat zonlicht een bijzondere polarisatie heeft. Middels experimenten in het laboratorium hebben onderzoekers nu geprobeerd om die polarisatie te verklaren.

Poreus
De experimenten suggereren dat de polarisatie het beste te verklaren is doordat het oppervlak van de planetoïden en manen zeer poreus is, oftewel een heel lage dichtheid heeft. Heel concreet: het oppervlak zou bedekt zijn met extreem kleine deeltjes en dat materiaal zou een nog kleinere dichtheid hebben dan verse sneeuw.

Het roept een interessante vraag op. Want wat gebeurt er als we een lander op het oppervlak van zo’n maan laten landen? Zakt ‘ie dan weg in het oppervlak? Zoals onze voeten weg kunnen zakken in een dikke laag verse sneeuw? Het lijkt niet ondenkbaar. Maar we moeten vooral niet te snel conclusies trekken, aldus onderzoeker Robert Nelson. Hij wijst erop dat de waarnemingen alleen iets verraden over de bovenste micrometers van het oppervlak. Net daaronder kan het al weer anders zijn. Bovendien zou het niet de eerste keer zijn dat we ons zorgen maken om niets: “Voor de landing van het robotische ruimtevaartuig Luna 2 in 1959 was er ook bezorgdheid dat de maan bedekt zou zijn met stof met een zeer lage dichtheid waar elke toekomstige astronaut in weg zou zakken.”

Bronmateriaal

"Europa and Other Planetary Bodies May Have Extremely Low-Density Surfaces" - Planetary Science Institute

Afbeelding bovenaan dit artikel:

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd