Wetenschappers hebben de inmiddels uitgestorven vogel andalgalornis onder de loep genomen en concluderen dat het dier er een bijzondere jachtstrategie op nahield. Met de sterke bek en een enorme snelheid sloeg de bijna anderhalve meter hoge vogel menig tegenstander knock-out, zo blijkt uit CT-scans van de schedel van de andalgalornis.
De vogel woog zo’n veertig kilo en had een hele grote kop. Deze was aan de voorkant heel sterk, maar aan de zijkanten een stuk zwakker, zo blijkt uit de scans. “Deze zwakheid betekende dat de vogel geen worstelende prooi kon pakken,” meent onderzoeker Lawrence Witmer. “Want dan kon de vogel zijn hoofd wel eens beschadigen.”
Aanvallen
Volgens Witmer gebruikte de andalgalornis een strategie van aanvallen en terugtrekken. Het dier gebruikte de verticale kracht van de bek en zijn snelheid om een dier als het ware neer te steken. Dat herhaalde hij verschillende malen tot de prooi geen weerstand meer kon bieden.
Daarvoor moet de vogel echter enorm veel kracht in de kop hebben. Maar uit de studie van Witmer blijkt dat dat wel meevalt. “Mogelijk compenseerde de andalgornis deze zwakkere kracht door zijn sterke nekspieren te gebruiken en zo zijn schedel te sturen en als een bijl op de
prooi in te hakken.”
Zuid-Amerika
De andalgalornis is met zijn wrede strategie een heuse ‘terror bird’. Deze vogels ontstonden zo’n 60 miljoen jaar geleden in Zuid-Amerika. Dat deel van de wereld was tot drie miljoen jaar geleden nog een eiland. “Zuid-Amerika herbergde een heel raar en prachtig scala aan unieke organismen,” vertelt onderzoeker Stephen Wroe. “Van gigantische luiaards die op de grond leefden tot tank-achtige glyptodonten (familie van het gordeldier, red.) en vreemde paard-achtige litopterna.”
Rivaal
De sabeltandkat zou een grote rivaal van de andalgalornis zijn geweest. “Dat moet sensationeel zijn geweest: een kat tegen een vogel,” vertelt Witmer. “De thylacosmilus (de sabeltandkat, red.) was een machtiger dier, maar de vogel was sneller en behendiger. Ik zou zeggen dat ze allebei boven aan de voedselketen stonden.”
Dankzij dit onderzoek weten de wetenschappers nu al veel meer over de bijzondere vogels. Zo blijken ze veel machtiger dan gedacht. Maar dat brengt ook weer nieuwe vragen met zich mee. Want hoe kon zo’n machtig dier dat de voedselketen regeerde van het één op het andere moment uitsterven?
