Maar is dat nu goed of slecht nieuws?
Australische onderzoekers hebben ontdekt dat Antarctische krill (dat zijn garnaalachtige zeediertjes) in staat zijn om microplastics te verteren. Ze deden die ontdekking tijdens experimenten, waarbij ze de krill op een dieet zetten dat bestond uit heel kleine bolletjes polyetheen en algen. Een deel van de zeediertjes volgde een dieet dat voor 80% uit polyetheen en voor 20% uit algen bestond. Bij de overige zeediertjes was het net andersom. De onderzoekers bestudeerden vervolgens onder meer de uitwerpselen van de krill.
Nanoplastic
Het onderzoek onthult dat de zeediertjes de microplastics die ze binnenkrijgen, veranderen. Ze zetten ze om in stukjes plastic die gemiddeld zo’n 78% kleiner zijn. In sommige gevallen werd het plastic zelfs vermalen tot stukjes plastic die 94% kleiner waren. Kortom: deze zeediertjes maken nanoplastics van microplastics.
Nog meer zeedieren
“Het is een nieuwe manier waarop microplastics de interactie met een ecosysteem aangaan,” stelt onderzoeker Amanda Dawson. Hoewel we tot op heden alleen van Antarctische krill weten dat ze microplastics om kunnen zetten in nanoplastics, achten de onderzoekers het aannemelijk dat er nog veel meer zoöplankton is dat hiertoe in staat is. Ze wijzen er daarbij op dat er nog veel meer kleine zeediersoorten zijn die een verteringssysteem hebben dat sterk lijkt op dat van de krill en dus wellicht in staat zijn tot fragmentatie van microplastics.
Grote vraag is natuurlijk wat dat betekent voor de plasticvervuiling. Is het feit dat krill microplastics omtoveren tot nanoplastics goed of slecht nieuws? Dat is op dit moment onduidelijk. Eerder onderzoek suggereerde dat kleinere stukjes plastic in de natuur sneller worden afgebroken dan grote. Het zou kunnen betekenen dat de Antarctische zeediertjes de afbraak van plastic bespoedigen, zo schrijven de onderzoekers. Maar misschien is het werk van de krill ook wel slecht nieuws. We moeten immers bedenken dat de zeediertjes het plastic niet uit het milieu halen, maar het enkel ‘opknippen’, waardoor het wellicht nog gemakkelijker door (kleinere) organismen naar binnen kan worden gewerkt.
