Astronomen willen de volgende ‘Oumuamua bombarderen

En zo meer te weten komen over de samenstelling van interstellaire objecten.

Eind vorig jaar werd voor het eerst een interstellair object in ons Melkwegstelsel gedetecteerd. Het sigaarvormige object kreeg de naam ‘Oumuamua. Hoewel telescopen gehaast hun blik op de eerste gespotte interstellaire bezoeker richtten en we enkele van de geheimen van ‘Oumuamua konden ontrafelen, bleef er ook veel onduidelijk. Want voor we de supersnelle ‘Oumuamua goed en wel in beeld hadden, was deze al weer zo ver van ons verwijderd dat vervolgwaarnemingen onmogelijk waren. En dus zitten we nog met een hoop vragen. En die willen astronomen natuurlijk graag beantwoord zien. Een nieuw paper kan daarbij helpen; het bevat een – tamelijk wild – plan om de geheimen van komende interstellaire bezoekers te ontrafelen. De onderzoekers pleiten voor het opzetten van een ruimtemissie waarbij de interstellaire gast wordt verwelkomd met een klein bombardement.

Detecteren
Een bezoek aan ‘Oumuamua is daarbij uitgesloten; het object is al lang weer verder gevlogen en ligt op koers om uit ons zonnestelsel te schieten. En dus moeten we op zoek naar een ander interstellair object. Afgaand op de cijfers zou dat niet zo lastig moeten zijn; astronomen schatten dat er jaarlijks mogelijk meer dan 46 miljoen van deze interstellaire objecten door ons zonnestelsel vliegen! Probleem is echter dat de meeste daarvan ons op zo’n grote afstand passeren dat we ze met de huidige telescopen niet kunnen waarnemen. En toch hebben de auteurs van het paper goede hoop dat het gaat lukken om op korte termijn nieuwe interstellaire objecten te spotten die op het moment van detectie nog zo ver van ons verwijderd zijn dat er voldoende tijd is om een ruimtesonde op af te sturen. Daarbij willen de onderzoekers een beroep doen op de in aanbouw zijnde Large-Scale Synoptic Survey Telescope (LSST). Deze telescoop zou in 2019 de ogen moeten openen en in staat moeten zijn om enkele interstellaire objecten per jaar te ontdekken.

In 2005 organiseerde NASA de Deep Impact-missie die naar de komeet Tempel 1 ging. Op 4 juli veroorzaakte de ruimtesonde een inslag op de komeet om meer inzicht te krijgen in de samenstelling ervan. De inslag (goed te zien op foto’s) was zwaarder dan verwacht. Afbeelding: Paul Stephen Carlin / NASA / JPL.
Inslag
De volgende uitdaging zal dan zijn om een ruimtesonde naar zo’n interstellair object te sturen. Dat klinkt simpeler dan het is. Want de ruimtesonde moet zich in een baan nestelen rond een object dat zich heel snel door de ruimte haast. Maar laten we er even van uitgaan dat dat lukt. Wat moet zo’n ruimtesonde dan gaan doen? Allereerst kan deze vanuit een baan rond het interstellaire object natuurlijk onderzoek doen naar de samenstelling van het oppervlak. Maar daar nemen de onderzoekers geen genoegen mee. Ze pleiten in hun studie tevens voor een Deep Impact-achtige missie, waarbij de ruimtesonde een object op de interstellaire bezoeker laat inslaan. Dat bombardement zal dieper gelegen lagen blootleggen die vervolgens ook geanalyseerd kunnen worden, waardoor we nog meer inzicht krijgen in hoe zo’n interstellair object precies in elkaar steekt.

De haalbaarheid van de door de onderzoekers voorgestelde missie valt of staat met het tijdig detecteren van een interstellaire bezoeker. Op het moment dat deze gedetecteerd wordt, is er immers tijd nodig om een ruimtesonde te lanceren en in een baan rond het hemellichaam te brengen. Eigenlijk moet zo’n missie dan ook nu al ontworpen en klaargezet worden, zodat deze direct gelanceerd kan worden zodra een geschikt interstellair object wordt gedetecteerd, zo schrijven de onderzoekers.

Bronmateriaal

"The feasibility and benefits of in situ exploration of 'Oumuamua-like objects" - Arxiv

Afbeelding bovenaan dit artikel: ESO / M. Kornmesser

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd