U kent de knopjes natuurlijk door en door. U drukt erop. Klikt erop. Lonkt ernaar. Haat ze. Heeft ze lief. Maar heeft u er eigenlijk wel eens over nagedacht waar deze fraai vormgegeven icoontjes vandaan komen? En hoe ze uiteindelijk wereldwijd op alle pc’s en andere apparaten konden opduiken? Wij wel! Laat u verrassen door dit illustere rijtje van vier!
Blauwe tand
De Deense koning Harald Blåtand was een liefhebber van bosbessen. Hierdoor liep de vorst uit de tiende eeuw altijd met minimaal één blauwe tand rond. Aan dat markante geschiedenisfeitje dachten de ontdekkers van de Bluetooth toen ze de receptor – in de vorm van een tand en met een blauwe kleur – gingen gebruiken. Toen er een symbool moest komen voor de bluetooth hoefde men dan ook niet lang na te denken. En dat resulteerde in het icoontje hiernaast: een combinatie van de twee initialen van de koning in runenschrift. Overigens zijn er nog meer overeenkomsten tussen de koning en Bluetooth: Harald wist Noorwegen, Zweden en Denemarken te verenigen, zoals Bluetooth verschillende industrieën – telefoons, computers en auto’s – bij elkaar brengt. Is dat niet mooi?
USB
Het USB-icoontje is gebaseerd op de drietand van de zeegod Neptunus. Natuurlijk is er niet zoveel fantasie nodig om dat erin te zien. Wel heeft de moderne mens de drietand ietsje opgepimpt: de drie tanden zijn vervangen door drie vormen: een driehoekje, vierkant en cirkel. De ontwikkelaars wilden zo symboliseren dat allerlei apparaten op het USB-poortje konden worden aangesloten.
Apenstaart?
Het overkende apenstaartje is minder gemakkelijk te herleiden. Dat komt omdat het in meerdere culturen opduikt en overal weer een andere betekenis heeft. Zo zouden de Grieken het als een maateenheid hebben gebruikt. @ was toen een afkorting voor amfora oftewel kruik. Veel later gebruikten boekhouders het. Toen stond @ voor ‘tegen de prijs van’. In 1971 dook het tekentje opeens op de toetsenborden op. En nu hebben we vrijwel allemaal minimaal één adres met zo’n gek icoontje erin!
Power!
Dit icoontje kennen we allemaal. Het knopje onder dit fraaie tekentje is namelijk in staat om een zwart scherm tot leven te laten komen en vice versa. Het symbooltje is gebaseerd op het binaire systeem waarin een cijfer wordt voorgesteld door een rijtje cijfers met daarin alleen maar nullen en enen. Dit stelsel werd zo rond de Tweede Wereldoorlog voor het eerst gebruikt om de status van apparaten aan te duiden. Eén was aan. En nul was uit. In de oorlog werkte dat nog prima, maar enkele decennia daarna kwam er de standby-stand. En wat nu? In 1973 kwam de International Electrotechnical Commission (IEC) met een oplossing: een rondje met daarin een één. Officieel is dit in de ogen van de IEC nog steeds het icoontje voor standby. Maar dat is eigenlijk achterhaald, zo vindt ook het Institute of Electrical and Electronics Engineers. De organisatie heeft het icoon tot het symbool voor ‘power’ omgedoopt.
