Daarom moeten we de ontdekking van dinosaurusbloed met een korreltje zout nemen

Het is waarschijnlijk geen bloed…

Het lijkt allemaal zo eenvoudig in Jurrasic Park. Men vindt in een stukje barnsteen een mug die ooit – lang geleden – van het bloed van een dinosaurus gesnoept heeft. En in dat bloed zit voldoende DNA om de uitgestorven dinosaurus weer tot leven te laten komen.

Bloedcellen
Wie de films gezien heeft, weet dat dat een slecht idee was. Maar toch blijft het mensen intrigeren: zou het mogelijk zijn om dinosaurussen uit hun eigen bloed te herscheppen? Misschien. Maar dan moeten we eerst wel dinosaurusbloed op de kop tikken. Geen wonder dat de opwinding groot was toen onderzoekers recent beweerden bloedcellen te hebben aangetroffen in de gefossiliseerde botten van dinosaurussen.

Overbodige opwinding
Maar alle opwinding was voor niets, zo schrijven onderzoekers nu in het blad Palaios. Het is namelijk zeer onwaarschijnlijk dat de vermeende bloedcellen die tijdens eerdere studies in gefossiliseerde dino-botten zijn aangetroffen echt bloedcellen zijn.

Studie
De onderzoekers baseren die wellicht ietwat teleurstellende conclusie op basis van een uitgebreid onderzoek waarin ze het fossilisatie-proces als het ware (versneld) hebben nagebootst. De onderzoekers verzamelden veren, schubben en haar van organismen die vandaag de dag op aarde rondlopen. En vervolgens onderwierpen ze deze aan omstandigheden waar fossiele resten mee te maken krijgen: microben (die ervoor zorgen dat de materialen vergaan) of intense warmte en druk.

Boven bloedcel-achtige structuren waarvan onderzoekers in 2015 concludeerden dat het bloedcellen van een dinosaurus moesten zijn. Onder vergelijkbare structuren, aangetroffen in de huid van de kalkoen nadat deze is blootgesteld aan omstandigheden waar ook fossiele resten aan zijn blootgesteld. De structuren blijken tal van vormen en groottes te hebben en dat wijst erop dat het geen (bloed)cellen zijn. Afbeelding: University of Bristol / Bertazzo et al. (2015, online Supplementary Fig. 3c).
Kalkoen
Uit het onderzoek blijkt onder meer dat een stuk huid van een kalkoen onder deze omstandigheden een ietwat vreemde structuur krijgt: er ontstaan vouwen, putjes en bolvormige structuren. Vergelijkbare structuren werden tijdens eerder onderzoek naar gefossiliseerde botten van dinosaurussen aangewezen als bloedcellen. Maar de experimenten met de huid van de kalkoen suggereren dat de structuren niets met bloed te maken hebben. Volgens de onderzoekers zijn het ‘gedegradeerde organische materialen’ die waarschijnlijk ontstaan zijn door toedoen van microben die holtes in de botten hebben opgevuld. En dat is dus heel iets anders dan uitzonderlijk goed bewaard gebleven bloedcellen – waarvan we overigens weten dat ze van nature heel gemakkelijk vergaan.

Keratine
Naast alle claims over dinosaurusbloed zou je ook claims omtrent dino-keratine met een korrel zout moeten nemen, aldus de onderzoekers. Want de experimenten wijzen uit dat wanneer je keratine-bevattende materialen – zoals bijvoorbeeld veren – begraaft en blootstelt aan omstandigheden waarmee gefossiliseerde materialen te maken krijgen, er niets van keratine overblijft. Het vergaat en vormt volgens de onderzoekers een stinkende, in water oplosbare vloeistof die óf oplost óf in ieder geval wegloopt van het fossiel.

De volgende keer dat onderzoekers beweren dat ze dinosaurusbloed hebben gevonden, mag je dus even fronsen. Of opgelucht ademhalen, want wees nu eerlijk..wie zit erop te wachten om achtervolgd te worden door een roofzuchtige Velociraptor die uit een restje bloed opnieuw tot leven is gebracht?

Bronmateriaal

"Dinosaur blood? New research urges caution regarding fossilised soft tissue" - University of Bristol

Afbeelding bovenaan dit artikel: Capri23auto / Pixabay

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd