Dankzij Neanderthalerseks hebben Mexicanen meer kans op diabetes type 2

Een bepaald genvariant zorgt ervoor dat Mexicanen en Latijns-Amerikanen meer kans hebben om diabetes type 2 te krijgen. Nieuw onderzoek suggereert dat zij dit gen mogelijk hebben geërfd van de Neanderthalers.

Een internationaal team van Mexicaanse en Amerikaanse wetenschappers onderzocht het DNA van Mexicanen en Mexicaans-Amerikanen. Het team vond een risicogen, dat de kans op diabetes type 2 met 25 procent verhoogt. Wanneer iemand van beide ouders een kopie van dit gen erft, neemt de kans zelfs toe tot vijftig procent. Bijna de helft van alle Latijns-Amerikanen bezit dit risicogen. Het gen is ook aangetroffen in twintig procent van de Oost-Aziaten. Veel Europeanen en Afrikanen hebben het risicogen niet.

Maar hoe kwam dit gen – met de naam SLC16A11 – ooit in ons DNA terecht? Wetenschappers onderzochten het genoom van een Neanderthaler uit een grot in Siberië. Ook daar troffen zij SLC16A11 aan. Het lijkt er dus op dat het risicogen van de Neanderthaler bij de mens terecht is gekomen.

Harder, better, faster, stronger

Was seks met een Neanderthaler slecht? Nee hoor. De moderne mens kon slecht omgaan met onbekende ziekten, maar seks met de Neanderthaler maakte ons weerbaarder, zo blijkt. De Neanderthaler en Homo Denisova leefden al duizenden jaren buiten Afrika toen de moderne mens uit Afrika kwam zetten. Daardoor waren de mensachtigen heel weerbaar tegen lokale ziekten. Ze ‘hielpen’ de moderne mens aan diezelfde weerbaarheid door seks met ze te hebben.

Seks
Veel wetenschappers denken dat de moderne mens en Neanderthalers 60.000 tot 70.000 jaar geleden geslachtsgemeenschap hadden. Hierdoor werd het DNA van Neanderthalers en de moderne mens gemixt. Ongeveer twee procent van het genoom van mensen buiten Afrika is geërfd van Neanderthalers.

Minder diabetes type 2-patiënten
“Eén van de belangrijkste aspecten van dit onderzoek is dat we een nieuwe aanwijzing hebben over de biologische eigenschappen van diabetes”, legt co-auteur David Altshuler van het Broad Instituut uit. Hierdoor kan er gewerkt worden aan een oplossing om diabetes type 2 te voorkomen. SLC16A11 maakt onderdeel uit van een groep genen, die coderen voor eiwitten die metabolieten vervoeren. Dit zijn moleculen die betrokken zijn bij verschillende chemische reacties in het lichaam. Door niveaus van het SLC16A11-eiwit te veranderen, verandert de hoeveelheid vet in cellen. En juist dit type vet verhoogt het risico op diabetes. Wellicht dat er in de toekomst dus iets gedaan kan worden om het SLC16A11-eiwit uit te schakelen, waardoor het aantal diabetes type 2-patiënten wereldwijd met circa 20% kan dalen.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd