De maagjes van jonge zeeschildpadden zitten vol plastic

Dat ook baby-zeeschildpadden er niet aan ontkomen, baart onderzoekers grote zorgen. Want wat zijn de gevolgen hiervan voor de algehele, al bedreigde populatie?

Plasticvervuiling is ondertussen één van de grootste bedreigingen voor zeedieren geworden. Dat komt omdat plastic zo’n 80 procent van al het afval in de oceaan vertegenwoordigt en het daadwerkelijk overal in is doorgedrongen: van het oppervlaktewater tot diepzeesedimenten. Het betekent dat naar schatting meer dan 700 mariene soorten – uiteenlopend van blauwe vinvissen tot kleine zeepokken – in aanraking zijn gekomen met plastic. En ook baby-zeeschildpadden lijken er nu de dupe van.

Zeeschildpadden
Dat zeeschildpadden plastic eten, is al langer bekend. Zo is er in de lichamen van dode, aangespoelde zeeschildpadden al heel wat plastic teruggevonden. Bovendien constateerden onderzoekers al eerder dat elke zeeschildpadsoort microplastics herbergt. In een nieuwe studie besloten wetenschappers zich op baby-zeeschildpadden te richten. Want in hoeverre verorberen net uit het ei gekropen zeeschildpadjes vervuilend plastic?

Inname
Heel wat, zo schrijven onderzoekers in het vakblad Frontiers in Marine Science. In de studie bestudeerde het team de inhoud van de maag, darmen, cloaca en blaas van gestrande en (per ongeluk) gevangen jonge zeeschildpadden. Deze dieren werden aangetroffen in de Indische Oceaan voor de kust van West-Australië en in de Stille Oceaan voor de kust van Oost-Australië. De bevindingen zijn zorgwekkend. Zo troffen de onderzoekers in de maagjes van de jonge zeeschildpadden veel plastic aan; één zeeschildpad herbergde maar liefst 343 stukjes plastic.

Indische Oceaan versus Stille Oceaan
De onderzoekers ontdekten daarnaast dat veel meer zeeschildpadden uit de Stille Oceaan plastic hadden ingeslikt dan soortgenoten die in de Indische Oceaan zwemmen. “Dit verraste me,” vertelt onderzoeker Emily Duncan in gesprek met Scientias.nl. “Dit geeft ons echt inzicht in de belangrijkste vervuilende plekken.” Van de zeeschildpadden die in de Stille Oceaan werden aangetroffen, herbergde 83 procent van de soepschildpadden plastic en maar liefst 86 procent van de bestudeerde onechte karetschildpadden, gevolgd door de platrugzeeschildpad (80 procent) en de warana (29 procent). In de Indische Oceaan troffen de onderzoekers in de platrugzeeschildpadden het meeste plastic aan (28 procent) gevolgd door de onechte karetschildpad (21 procent) en de soepschildpad (9 procent).

Soorten plastic
Opvallend genoeg bleken de zeeschildpadden uit de twee verschillende oceanen tevens andere soorten plastic op te eten. “Het plastic dat we aantroffen in de Stille Oceaan bestond voornamelijk uit harde stukken, die afkomstig kunnen zijn van een breed scala aan producten die door mensen worden gebruikt,” vertelt Duncan. “Het plastic in de Indische Oceaan bestaat voornamelijk uit vezels, mogelijk afkomstig van vistouwen of netten.”

Plastic eten
Waarom jonge zeeschildpadden zich te goed doen aan plastic? “Deze ingeslikte stukken plastic drijven waarschijnlijk aan het zeeoppervlak,” vertelt Duncan desgevraagd. “En daar drijft normaal gesproken hun normale voedsel. We denken dus dat de zeeschildpadden het plastic aanzien voor voedsel. Het zou goed kunnen dat ze geen onderscheid kunnen maken.” En dat kan behoorlijk schadelijk zijn. Zo wordt aangenomen dat de inname van plastic in het ergste geval zelfs de dood tot gevolg heeft. Dat komt omdat het plastic het maagdarmkanaal kan beschadigen, scheuren of zelfs kan perforeren. Daarnaast wordt vermoed dat het bij tal van dieren tot ondervoeding of chemische besmetting heeft geleid.

Dat zoveel baby-zeeschildpadden plastic inslikken, baart onderzoekers grote zorgen. Het betekent namelijk dat jonge schildpadden ‘gevangen’ zitten in leefgebieden met grote hoeveelheden plastic afval. “We weten nu dat elk soort zeeschildpad plastic eet of erin verstrikt raakt, wat verstikking kan veroorzaken,” vertelt onderzoeker Mark Hamann. “Maar kleine zeeschildpadden lopen vanwege hun voedselvoorkeur waarschijnlijk het grootste risico. Bovendien overlappen de gebieden die ze bewonen de gebieden waar veel plasticvervuiling is.”

Algehele populatie
Bovendien kan al dit plastic ernstige gevolgen hebben voor de hele populatie. Nadat jonge baby-zeeschildpadden uit hun ei zijn gekropen, voeden ze zich met verschillende organismen. Normaal gesproken zijn deze leefgebieden ideaal voor hun ontwikkeling. Maar de aanwezigheid van al het plastic afval heeft hun leefomgeving riskant gemaakt. “Als deze zeeschildpadden grote hoeveelheden plastic binnenkrijgen, kan dit hun groei en ontwikkeling in gevaar brengen,” legt Duncan uit. In het ergste geval kan het zelfs tot sterfte leiden. “Als het teveel sterfte veroorzaakt, kan dit gevolgen hebben voor de broedkansen van volwassen zeeschildpadden,” zegt Duncan. Kortom, de aanwezigheid van het plastic afval kan negatieve effecten hebben op de algehele overleving en reproductie van zeeschildpadden. En dat terwijl de zeeschildpad op dit moment al als bedreigd te boek staat.

Maatregelen
Duncan onderstreept dan ook de noodzaak om plasticvervuiling te verminderen en te voorkomen. “De polymeren die het meest worden ingenomen door zeeschildpadden in beide oceanen zijn polyethyleen en polypropyleen,” vertelt ze. “Deze polymeren worden zo veel gebruikt in plastic producten dat het onmogelijk is om de waarschijnlijke bronnen van de gevonden fragmenten vast te stellen. Er zijn interventies nodig om de algehele plasticvervuiling op het land te stoppen.” Volgens de onderzoeker is daarbij voor ons allemaal een rol weggelegd. “Iedereen kan helpen bij het maken van keuzes om plastic afval in zijn of haar eigen omgeving te minimaliseren,” zegt Duncan. “Daarnaast moeten we collectief voorkomen dat plastic in de oceanen eindigt.”

De bevindingen benadrukken wederom hoe plastic, een voor ons zo’n gemakkelijk product, in de natuur ernstige gevolgen kan hebben. “De studie toont aan dat veel jonge zee-schildpadden, die zich in een kwetsbare en moeilijk te bestuderen levensfase bevinden, veel plastic binnenkrijgen.” zegt Duncan. Verder onderzoek is nodig om na te gaan in hoeverre dit inderdaad de overleving van de hele soort op het spel zet.

Bronmateriaal

"Study finds baby turtles’ stomachs full of plastic debris" - James Cook University

Interview met Emily Duncan

Afbeelding bovenaan dit artikel: Jeremy Bishop via Pexels

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd