De maan ontstaan door een nucleaire explosie?

De maan is één van de bekendste objecten aan de avondhemel, maar niemand weet precies hoe dit object is ontstaan. Een nieuwe theorie suggereert dat de maan is ontstaan door een nucleaire explosie in de mantel van de aarde, en niet door de botsing van een massief object met de aarde, zoals voorheen werd gedacht.

Het probleem met de inslagtheorie is dat tachtig procent van de maan uit materiaal van het inslagobject moet bestaan en twintig procent uit materiaal van de aarde. Tot nu toe hebben wetenschappers enkele materiaal gevonden dat overeen komt met de bouwstenen van de aarde.

Een hypothese is dat de aarde en de maan begonnen als een snel om haar as draaiende massa van gesmolten steen. De zwaartekracht was iets krachtiger dan de centrifugale krachten. Zelfs een kleine stoot was voldoende om materie in de ruimte te werpen, zoals misschien met onze maan is gebeurd. De hypothese werd in 1879 bedacht door George Darwin, de zoon van Charles Darwin. Wetenschappers deden 130 jaar lang niets met de theorie, omdat ze niet konden bedenken welke energiebron een klodder ter grootte van de maan in de ruimte zou kunnen gooien.

Wetenschappers Rob de Meijer (Universiteit van Wes-Kaapland) en Wim van Westrenen (Vrije Universiteit van Amsterdam) weten mogelijk het antwoord. De centrifugale krachten zorgden ervoor dat zware elementen – zoals thorium en uranium – rond de evenaar en op de grens van de mantel en de kern kwamen te zitten. Als de concentraties van deze radioactieve elementen hoog genoeg waren, zou dit kunnen leiden tot een nucleaire kernreactie met een nucleaire explosie als gevolg.

De Meijer en Van Westrenen berekenden dat de concentratie aan radioactieve elementen hoog genoeg kon zijn om een nucleaire reactie te veroorzaken. De aarde was dan een natuurlijke nucleaire georeactor die explodeerde en een kwak ter grootte van de maan in de ruimte lanceerde.

Dit verklaart de identieke compositie van de maan en de aarde. Hoe is de hypothese te bevestigen? Wel, zo’n explosie zou xenon-136 en helium-3 achter moeten laten. Als wetenschappers dit op de maan weten te vinden, dan lijkt dit een grote stap in de juiste richting. Er is één maar: ook de zon strooit met deze deeltjes, dus het hoeft niet per se van een nucleaire explosie afkomstig te zijn.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd