‘Death Star-uiterlijk’ van Marsmaan Phobos is geen mysterie meer

Voor het eerst tonen onderzoekers aan hoe een flinke komeet of planetoïde op Phobos kon inslaan zonder de maan compleet te vernietigen.

Phobos is een bijzondere maan. Met name vanwege de Stickney-krater. De krater heeft een diameter van zo’n negen kilometer en bestrijkt bijna de helft van de maan. De krater – die getuigt van een enorme inslag – houdt astronomen al heel lang bezig. Hoe kan zo’n enorme krater zijn ontstaan zonder dat Phobos compleet vernietigd werd?

Simulaties
Naar aanleiding van die vraag zijn al heel wat simulaties uitgevoerd. Zonder bevredigend resultaat: wetenschappers slaagden er maar niet in om in een simulatie de krater te creëren én Phobos heel te houden. Tot nu. “We hebben aangetoond dat je deze krater kan creëren zonder de maan te vernietigen,” vertelt onderzoeker Megan Bruck Syal.

Phobos mag de inslag dan overleefd hebben: de maan is momenteel wel bezig om uit elkaar te vallen.

Inslag
Uit het onderzoek blijkt dat de enorme krater op Phobos op verschillende manieren kan zijn ontstaan. Zo kan de krater zijn ontstaan doordat een 250 meter groot object met een snelheid van zo’n 6 kilometer per seconde op de maan is geklapt. Of doordat een 200 meter groot object met een snelheid van zo’n 8 kilometer per seconde op de maan botste (zie de simulatie hieronder).

3D
Dat de nieuwste simulaties de Stickney-krater konden reconstrueren zonder Phobos te vernietigen, heeft verschillende redenen. Zo werd in het meest recente onderzoek gebruik gemaakt van 3D- in plaats van 2D-simulaties. Die simulaties hadden bovendien een hogere resolutie dan eerdere simulaties en hielden tevens – in tegenstelling tot eerdere simulaties – rekening met de porositeit van Phobos’ korst.

De nieuwste simulaties tonen dus aan dat een enorme inslag de krater kan hebben veroorzaakt (zonder dat daarbij de gehele maan vernietigd werd). Maar de simulaties vertellen ons nog meer. Zo geven ze ook meer inzicht in de honderden groeven die zich vanaf de Stickney-krater over het oppervlak van Phobos verspreiden. Aangenomen werd dat deze groeven eveneens ontstonden tijdens de inslag. Maar de simulaties tonen aan dat door de inslag veroorzaakte groeven er heel anders uit zouden zien. Hoe zijn de groeven dan ontstaan? Mogelijk door enorme keien die door de inslag in beweging zijn gebracht, zo stellen de onderzoekers. Nader onderzoek moet die nieuwe theorie verder verkennen.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd