Het kleine beestje kon een hoop hebben!
Onderzoekers ontdekten de fossiele resten van het buideldiertje in een steile rivierbank op Alaska. Het beestje leefde zo’n 69 miljoen jaar geleden en heeft de naam Unnuakomys hutchisoni gekregen. Het leefde zij-aan-zij met dinosaurussen op een landmassa die – in die tijd – ver boven de Noordpoolcirkel lag.
In het donker
Het betekent dat dit buideldiertje zeker 120 dagen per jaar in het donker zat. “Deze jongens moeten aangepast zijn geweest aan het duister, omdat ze er veel tijd in doorbrachten,” stelt onderzoeker Jaelyn Eberle. Naast die aanhoudende duisternis had het beestje ook te maken met kou: in zijn leefgebied lagen de temperaturen gemiddeld rond 6 graden Celsius.
Onder de grond
Ondanks die uitdagingen wist het buideldiertje – dat nog geen 30 gram woog en ongeveer zo groot was als een muis – zich blijkbaar prima te redden in het gebied. Waarschijnlijk leefde U. hutchisoni onder de grond. Ook zou deze voornamelijk insecten hebben genuttigd.
Bijzonder
Zoals gezegd leefde U. hutchisoni ver boven de Noordpoolcirkel, op een landmassa die zich op ongeveer dezelfde hoogte bevond als het noorden van Groenland. Eerder toonden onderzoekers al aan dat op deze met dikke bossen bedekte landmassa tyrannosaurussen en zogenoemde eendensnaveldinosauriërs leefden. Maar zoogdieren zijn er nog niet zo heel veel teruggevonden. Dat is goed te verklaren; de zoogdieren waren in die tijd nog klein en lieten niet veel botten achter. Het maakt de vondst van U. hutchisoni extra bijzonder.
Noordelijk
Daarnaast gaat U. hutchisoni de boeken in als het meest noordelijk levende buideldier dat tot op heden is ontdekt. Het beestje verlegt de klimaatgrenzen waarbinnen de voorouders van kangoeroes, koala’s en buidelratten konden overleven, aanzienlijk. Ter vergelijking: het leefgebied van de meest noordelijk levende buideldier dat vandaag de dag nog rondscharrelt – de Virginiaanse opossum – reikt hooguit tot de zuidelijke regionen van Canada.
De ontdekking van U. hutchisoni roept verder ook verschillende vragen op. Zo leefde het buideldier relatief kort voor de meteorietinslag die de dinosaurussen fataal werd. We weten dat een breed scala aan kleine zoogdieren die inslag wél overleefden en dat daaruit uiteindelijk die enorme diversiteit aan zoogdieren die we vandaag de dag kennen, voortkwam. Grote vraag is of ook U. hutchisoni de catastrofe overleefde en als dat lukte, hoe dat dan precies te verklaren is. Vluchtten de beestjes onder de grond? Of hadden ze voornamelijk baat bij kenmerken die ze in een eerder stadium al ontwikkeld hadden en ze nu hielpen om onder extreme omstandigheden te overleven?
