DNA is ultieme harddrive: klein stukje DNA slaat 70 miljard boeken op

Wetenschappers hebben 70 miljard kopieën van een boek opgeslagen. Hoeveel harde schijven ze daarvoor nodig hadden? Eentje, zo groot als uw duimnagel. De onderzoekers sloegen de informatie namelijk op in DNA en breken daarmee alle records.

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers informatie opslaan in DNA. Wel hebben deze onderzoekers vele malen meer informatie opgeslagen dan hun collega’s voor hen deden. Ze sloegen 70 miljard kopieën van een boek op. Dat is ongeveer 1000 keer meer informatie dan onderzoekers eerder in DNA opsloegen.

Geschikt
DNA is een heel geschikt opslagmedium. Het kan enorme hoeveelheden data opslaan, doordat de dichtheid groot is. Bovendien kan informatie die in DNA opgeslagen wordt, heel lang en onder de meest extreme situaties bewaard blijven. “Je kan het overal achterlaten: in de woestijn of in je achtertuin en over 400.000 jaar is het er dan nog,” vertelt onderzoeker George Church.

Nadelen
Maar informatie opslaan in DNA – oftwel in levende cellen – heeft ook nadelen. “In een organisme maakt je boodschap slechts een klein deel van de complete cel uit, dus er wordt heel veel ruimte verspild. Maar belangrijker nog: zodra DNA in de cel belandt en geen evolutionaire voordelen heeft, zal de cel het gaan veranderen en uiteindelijk helemaal verwijderen.” Om te voorkomen dat dat gebeurde, bedachten Church en zijn collega’s een andere aanpak. “We hebben levende cellen heel bewust vermeden.”

WIST U DAT…

Hoe?
De onderzoekers zetten het boek eerst om in binaire codes. Vervolgens pakten ze er de nucleobasen van DNA bij: adenine (A), thymine (T), guanine (G) en cytosine (C). De binaire code werd dan weer omgezet in deze basen: nullen werden A of C en enen G of T. Vervolgens maakten ze DNA waarin deze informatie werd opgesloten, zo meldt het blad Science. Van elk blokje data werden meerdere kopieën opgeslagen die bij het uitlezen van de data met elkaar vergeleken konden worden. Als er foutjes in zaten, konden deze zo gemakkelijk worden opgespoord.

Gaan we in de toekomst dan onze teksten en foto’s allemaal op DNA opslaan? Het lijkt er nog niet op. Op het moment kost het bijvoorbeeld nog heel veel tijd om data die in DNA zit opgeslagen uit te lezen. Vandaar dat DNA vooral geschikt is als opslagmedium voor bijvoorbeeld archieven die u wel moet behouden, maar nooit of heel weinig meer gaat raadplegen. De kans dat DNA in de toekomst wel een rol gaat spelen als opslagmedium voor oude archieven is wel groot: de mensheid produceert in een razend tempo data en vier gram DNA is in theorie voldoende om alle digitale data die de mensheid in een jaar tijd maakt, op te slaan.

Bronmateriaal

"Writing the Book in DNA" - Harvard.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Michael Ströck (mstroeck) (via Wikimedia Commons).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd