Het ijs omsluit zo’n 40 procent van Titans omtrek.
Saturnus’ maan Titan heeft net als de aarde regen, zeeën en meren. Maar er is één groot verschil. Op het maantje komt namelijk geen water voor, maar methaan. Onderzoekers probeerden in een nieuwe studie uit te zoeken waar dit methaan vandaan komt. Maar in plaats van de bron van het methaan te vinden, stuiten ze op een andere grote verrassing.
IJs
De onderzoekers komen er namelijk achter dat er een lange corridor van ijs halverwege Titan loopt. Deze omsluit ongeveer 40 procent van Titans omtrek. “Deze corridor van ijs is een raadsel,” zegt onderzoeker Caitlin Griffith. “Het komt namelijk niet overeen met oppervlakte-eigenschappen of met metingen van onder de grond.”
Atmosfeer
Titan is de grootste maan die Saturnus rijk is en de enige maan in ons zonnestelsel met een dichte atmosfeer en wolken. Echter is het doordat deze atmosfeer zo dicht is, erg lastig om er doorheen te turen. Voor het onderzoek gebruikten de onderzoekers data van Cassini’s Visible and Infrared Mapping Spectrometer. En hiermee deden ze hun grote ontdekking uit de doeken.
Verleden
Het opvallende is dat de ijsriem op een onbegrijpelijke plek voorkomt. Zo zou ijs op Titan alleen op specifieke locaties voor moeten komen. Het ijs is in dit geval bloot gelegd door kraters of erosie, wat suggereert dat het maantje cryovulkanisme kent. Maar de lange ijsriem suggereert toch iets anders. “Eerdere studies hebben aangetoond dat Titan momenteel niet vulkanisch actief is,” zegt Griffith. “De ijsriem is dus waarschijnlijk een overblijfsel uit het verleden.” Volgens de onderzoekers kan de ijsriem niet worden verklaard door wat we daar nu zien.
De analyse van het team wijst ook op een diversiteit aan organisch materiaal in bepaalde regio’s op de maan. En dit is interessant omdat onderzoek eerder uitwees dat in de atmosfeer van de maan allerlei chemische processen gaande zijn, waarbij soms ook heel complexe (organische) moleculen ontstaan. “Zowel Titan als de aarde bewandelden verschillende evolutionaire paden en beiden eindigen met unieke organisch-rijke atmosferen en oppervlakken,” zegt Griffith. In de toekomst willen de onderzoekers dit verder bestuderen.
