Er zit nu een 180 kilometer(!) lange scheur in de Larsen C-ijsplaat

Nieuwe satellietbeelden onthullen dat de scheur nog altijd groeit.

Op 6 april heeft NASA’s Terra-satelliet opnieuw een foto gemaakt van de Larsen C-ijsplaat aan de rand van Antarctica. De foto onthult dat de scheur in 2,5 maand tijd weer 5 kilometer langer is geworden. De scheur (die eind januari nog 175 kilometer lang was) meet nu 180 kilometer.

Deze valsekleurenfoto’s laten de scheur in augustus (130 kilometer lang), december (145 kilometer lang) en april (180 kilometer lang) zien. De kleuren zeggen iets over de textuur van het ijs. Minder glad ijs en minder gladde wateroppervlakken zijn oranje van kleur, terwijl glad ijs blauwkleurig is. Je ziet dat de ijsplaat veel gladder is dan het zee-ijs (met uitzondering van de scheur, wat erop wijst dat deze actief groeit). In augustus was het zee-ijs een stuk gladder dan in december. Dat is goed te verklaren: in augustus was sprake van koud winterweer en in december leidden zomerse temperaturen tot het smelten en opbreken van het zee-ijs. Afbeeldingen: Jesse Allen / NASA / GSFC / JPL / MISR Team.

IJsmassa
Als de scheur nog zestien kilometer langer wordt, zal een enorme ijsmassa (je ziet deze op de beelden hierboven aan de rechterzijde van de scheur liggen) loskomen van de Larsen C-ijsplaat. Het gaat naar schatting om een brok ijs die zo’n 5000 vierkante kilometer groot is.

Wanneer?
Wanneer die enorme ijsmassa het ruime sop kiest? Dat is koffiedik kijken. Het kan komende week gebeuren. Maar het kan ook nog een jaar duren. Onderzoekers weten het niet. Dat komt doordat de groei van de scheur afhankelijk is van verschillende factoren en onderzoekers bovendien enkele van die factoren nog altijd niet goed doorgronden.

Bekijk het

Wil je de scheur van dichtbij zien? Bekijk dan eens deze spectaculaire beelden die vanuit de lucht van de indrukwekkende scheur zijn gemaakt.

Als de ijsmassa loskomt van Larsen C heeft dat geen directe invloed op de zeespiegel: het ijs rust immers reeds op het water. Onderzoekers zijn echter bang dat het afbreken van deze enorme ijsmassa leidt tot het uiteenvallen van de complete ijsplaat (iets wat we recent al eerder op Antarctica zagen gebeuren met de Larsen B-ijsplaat). En als de ijsplaat verdwijnt (of veel massa verliest) is deze niet langer in staat om de achterliggende, op het land gevestigde gletsjers op hun plek te houden. Deze zullen dan versneld hun ijs in zee gaan dumpen en kunnen zo een steentje bij gaan dragen aan het stijgen van de zeespiegel. Mocht de Larsen C-ijsplaat totaal verdwijnen en ook alle gletsjers die erachter liggen verloren gaan, zou dat naar schatting een zeespiegelstijging van 1 centimeter veroorzaken. Dat lijkt misschien wel mee te vallen. Maar onderzoekers benadrukken dat als Larsen C verdwijnt datzelfde lot wellicht andere, zuidelijker gelegen ijsplaten – die veel meer ijs herbergen en tegenhouden – te wachten staat. En dan wordt het een ander verhaal. Die ijsplaten en de gletsjers erachter herbergen namelijk genoeg ijs om de zeespiegel uiteindelijk meters te laten stijgen.

Bronmateriaal

"The Making of an Iceberg" - NASA Earth Observatory

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd