Er is een interessant paper opgedoken dat ervoor zorgt dat wij stervelingen ons weer iets bijzonderder voelen dan normaal. Wetenschappers beweren in het artikel dat de wetten van de fysica toch veranderen en wel doordat ze alleen voor de mensen die hier en nu leven gelden. Op een andere plaats en in een andere tijd zouden ze anders zijn.
Onderzoeker John Webb bestudeert al zeer lang de constante in de fysica, ook wel alpha genoemd. Alpha is een nummer dat de sterkte van een elektromagnetisch veld beschrijft. Deze alpha heeft altijd dezelfde waarde: 1/137.036. Wanneer die waarde niet klopt, valt alles uit elkaar. En is er dus niets.
Veranderlijk
Webb vroeg zich af of het mogelijk is dat die verhouding ooit niet zo goed klopte als nu. Hij bekeek daartoe met behulp van een telescoop op Hawaii de interstellaire gassen en de manier waarop zij licht absorbeerden. Daaruit blijkt dat alpha door de jaren heen (en dan hebben we het niet over decennia, maar over millenia en meer) lichtelijk veranderd is. Zo’n negen miljard jaar geleden was alpha ietsje kleiner dan nu het geval is.
Ruimte
Andere wetenschappers hebben de kwestie ook bestudeerd, maar komen met andere conclusies. Daarmee blijft de theorie controversieel. Maar het wordt nog raadselachtiger. Webb heeft zijn theorie namelijk uitgebreid en concludeert nu dat alpha niet alleen door de tijd heen, maar ook door de ruimte heen verschilt. Volgens zijn theorie bevinden we ons nu – ruimtelijk gezien – in een zone waarin alpha precies klopt. Daardoor kunnen dingen – en ook wijzelf – bestaan. Maar er zouden gebieden zijn waar alpha niet klopt. Daar is dus ook niets.
Richting
Webb baseert zich op observaties die hij in het Very Large Observatory in Chili deed. Hij wilde in eerste instantie meer te weten komen over hoe alpha door de tijd heen veranderde. Maar hij stuitte op iets opmerkelijks. Hoe verder hij keek, hoe groter alpha werd. En dat is heel apart. Want de eerste observaties werden op Hawaii gedaan. Hieruit bleek dat alpha vroeger kleiner was. De tweede observaties werden in Chili gedaan (op een ander halfrond dus!) en daar werd alpha groter. Even samengevat: als u de ene kant opkijkt, wordt alpha kleiner. Kijkt u de andere kant op, dan wordt alpha groter. Webb concludeert dan ook dat alpha niet alleen door toedoen van tijd, maar ook door toedoen van ruimte varieert.
En dat is een waanzinnig interessante gedachte waaruit volgt dat het universum groter is dan wij kunnen zien (want in sommige delen klopt alpha niet en is dus niets en dat is dus ook niet waarneembaar). Bovendien blijkt dat de fysische wetten door de ruimte heen verschillen. Als andere wetenschappers deze gedachtegang en observaties kunnen bevestigen, kan deze theorie wel eens uitgroeien tot een radicaal andere blik op het universum en ons bestaan. Het lijkt er namelijk op dat we geluk hebben gehad door op het juiste moment en op de juiste plaats te zijn. Lang leven het hier en nu!
