Garnalen aan de Prozac graven hun eigen graf

Garnalen zijn erg gevoelig voor het antidepressivum fluoxetine. Dit blijkt uit een onderzoek van wetenschappers van de universiteit van Portsmouth. Wanneer de zeediertjes aan de Prozac zijn, zwemmen ze vijf keer vaker naar licht. Hierdoor brengen ze zichzelf in gevaar.

Als garnalen naar het licht zwemmen, kan het zijn dat ze makkelijker worden gevangen door vissers. Of dat vogels ze zonder veel moeite uit het water vissen. Het logische gevolg is dat het aantal garnalen in de zee sterk afneemt.

“Schaaldieren zijn van groot belang voor de voedselketen. Als het gedrag van garnalen verandert door de komst van meer antidepressiva in het zeewater, dan kan het de natuurlijke balans van het ecosysteem omgooien”, zegt wetenschapper Alex Ford.

Natuurlijk zal het zeewater niet snel vervuild raken met fluoxetine, maar het is wel goed om afvalwater goed in de gaten te houden. Medicijngebruikers laten sporen van antidepressiva en andere medicatie achter in hun urine of ontlasting. Deze sporen komen terecht in het afvalwater, wat uiteindelijk weer in de zee kan belanden.

Natuurlijk wordt afvalwater eerst gezuiverd voor het in de zee wordt gedumpt, maar afvalwater is nooit honderd procent te zuiveren. Er zullen altijd sporen van medicatie of antibiotica achterblijven. Het is daarom goed om te kijken wat voor effect stoffen in afvalwater hebben op zeedieren.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd