In de westerse wereld is wetenschap ingeburgerd. In een land als Haïti nauwelijks. Daar geloven religieuze mensen dat God de oorzaak is van de verwoestende aardbeving. Het is essentieel voor hulpverleners om te weten hoe Haïtianen omgaan met de ramp, omdat dit ook invloed heeft op de wederopbouw.
Veel Haïtianen zijn zeer rooms-katholiek. Bij alles wat er in het leven gebeurt, vragen zij zich af of en waarom God achter een actie zit. En dat is best moeilijk. Christelijke Haïtianen zijn momenteel verscheurd, maar toch moeten luisteren ze naar de woorden van Paulus in Tessalonicezen 5: ‘Wees dankbaar onder alle omstandigheden’. En hoe kun je nu dankbaar zijn voor alles als je net een kind hebt verloren?
Sommige katholieken in Haïti denken dat de aardbeving een teken is van God dat ze hun geloof moeten verdiepen. Voodoo-volgelingen denken dat God met de aardbeving de corrupte blanke elite straft van het land. De Amerikaanse Pat Robertson vertelde woensdag dat hij denkt dat Haïti vervloekt is, omdat de voorouders van Haïtianen twee eeuwen geleden een pact sloten met de duivel, waardoor het Haïti ‘s werelds eerste zwarte republiek werd. Het witte huis noemt Robertsons uitspraak ‘stom’.
Niemand heeft er wat aan als al het gedoneerde geld opgaat aan bladergoud van een toekomstige kathedraal.
Zondag kwamen Haïtianen in groepen samen in de hoofdstad Porte-au-Prince om te bidden. Pastor Eric Toussaint sprak een groep mensen toe en noemde de aardbeving “een teken van God, we moeten zijn kracht erkennen. Wij moeten onszelf opnieuw uitvinden om een nieuwe weg naar God te vinden.”
“In 15 tot 20 seconden zijn alle fysieke symbolen van corruptie vernietigd, waardoor er pauze ontstaat om na te denken”, zegt musicus Richard Morse, zoon van een Voodoo-priesteres. “Het hoofdkwartier van de Verenigde Naties: weg. Het Nationale paleis: weg. Het ministerie van justitie: weg.”
Ook zijn er Haïtianen die denken dat het einde van de wereld nabij is. Zo schreeuwde een man gisteren voor het Nationale paleis de woorden: “Verlos uzelf! Het einde van de wereld is nabij.”
Aan de andere kant zijn er na de ramp ook mensen die het geloof achterlaten. “Hoe kan hij dit doen met ons”, schreeuwt Remi Polevard. Vijf van zijn kinderen liggen op dit moment nog onder het puin. “Er is geen God.” Verderop in de stad verbrandt een vrouw een exemplaar van de Bijbel.
Hoe gaat de wederopbouw? Hebben de Haïtianen nog wel kracht om hun huizen aardbevingproof te maken? Of blijven ze in krotten wonen, omdat ze denken dat het toch Gods wil is als hun sterfdag nadert? Hopelijk lukt het westerse hulpverleners om Haïtianen te overtuigen om hun huizen goed te bouwen. Niemand heeft er wat aan als al het gedoneerde geld opgaat aan bladergoud van een toekomstige kathedraal.
