Elliptische sterrenstelsels zijn gigantische structuren in het heelal, maar in het begin vormen zij zich op dezelfde manier als sneeuwvlokken. Dit concluderen wetenschapper Duncan Forbes en zijn collega’s. De alternatieve theorie gaat in de tegen de gangbare theorie, namelijk dat de meest massieve sterrenstelsels ontstaan door botsingen tussen kleinere spiraalstelsels.
De alternatieve theorie beschrijft dat massieve sterrenstelsels ontstaan door een in elkaar stortende gaswolk. Hierdoor wordt er een kleine kern van sterren gevormd, die na verloop van tijd groeit doordat een sterrenstelsel kleinere stelsels assimileert. Op dezelfde manier bouwen ijskristallen zich op rondom een klein stofdeeltje, waardoor er een sneeuwvlok ontstaat.
Forbes en zijn collega’s onderzochten het massieve elliptische sterrenstelsel NGC 1407. Zij vonden bewijzen dat NGC 1407 gevormd is volgens de sneeuwvlok-theorie. Dit blijkt uit de chemische samenstelling van de sterren uit dit sterrenstelsel. De sterren met de meeste zware elementen bevonden zich namelijk dicht bij het kern van het stelsel, terwijl de buitenste sterren veel minder zware elementen bevatten. Dit komt overeen met de sneeuwvlok-theorie, omdat de zwaartekracht in het centrum van een gaswolk groter is, waardoor meer zware elementen in het midden belanden.
Het is heel goed mogelijk dat de botsing-theorie en de sneeuwvlok-theorie allebei kloppen, oftewel dat sterrenstelsels op meerdere manieren groot en sterk worden. Oftewel: er zijn vele wegen die naar Rome leiden.
