Een grote ster in een ver sterrenstelsel is onlangs explosief aan zijn einde gekomen, maar daar hebben wetenschappers niets van gemerkt. Hoe dit komt? De ster bevond zich in een dichte stofwolk, waardoor de explosie onopgemerkt bleef. Wetenschappers van de staatsuniversiteit van Ohio denken dat dit soort explosies vlak na het ontstaan van het universum vaak voorkwamen.
Wetenschappers waren op zoek naar actieve galactische kernen en vonden een opvallend hete plek in een sterrenstelsel op een afstand van drie miljard lichtjaar bij de aarde vandaan. Opvallend genoeg was er niets te zien in het lichtspectrum. Toch bleef het object zes maanden gloeien, waarna het uitdoofde.
“In zes maanden tijd stootte het object meer energie uit dan de zon in haar hele leven uitstoot”, aldus wetenschapper Szymon Kozlowski.
Een klein beetje stof zou het felle licht van een supernova-explosie niet tegen kunnen houden. De stofwolk rondom het object slaagde er wel in. Blijkbaar bevatte de wolk heel erg veel stof. De stof zette het licht van de supernova om in hitte.
Uit berekeningen blijkt dat de ster waarschijnlijk een gigantische reus was. Wetenschappers beweren dat de ster minimaal vijftig keer massiever was dan de zon. Zij verwachten overigens dat de supernova over ongeveer een decennium te zien, wanneer de schokgolf van de exploderende ster de rand van de stofwolk bereikt. Deze zal dan oplichten.
WIST U DAT…
Kan zoiets dichtbij gebeuren? Ja! De dubbelster Eta Carinae is slechts 7.500 lichtjaar verwijderd van de aarde en bevindt zich in een dichte nevel. Wanneer deze dubbelster transformeert in een supernova, dan zal dit qua gedrag overeenkomen met het mysterieuze, verre object.
