Wetenschappers geven het veranderende klimaat een stem. Ze zetten de gegevens van smeltende gletsjers om in muziek. En al die geluidjes laten duidelijk horen dat er iets aan het veranderen is.
Er zijn heel veel verschillende manieren waarop onderzoekers iets duidelijk kunnen maken. Ze kunnen tabelletjes maken. Staafdiagrammen. En foto’s. Maar ook geluiden zijn een fantastische manier om inzicht te krijgen in gegevens. Want soms horen we simpelweg meer dan we in tabelletjes en staafdiagrammen zien.
Onderzoekers hebben er daarom voor gekozen om gegevens die het smelten van de Groenlandse ijsschots in kaart brengen om te zetten in muziek. Hoe werkt het? Professor Jonathan Perl legt het hieronder kort uit. Waar het op neerkomt is dat hij de gegevens die ons iets vertellen over het albedo-effect verzamelde. IJs heeft een hoog albedo: het weerkaatst heel veel zonlicht. Water heeft een lager albedo: het is vrij donker en absorbeert veel licht in plaats van het te reflecteren. Hoe meer licht er dus gereflecteerd word, hoe meer ijs er nog is. Een hoog albedo-effect wordt in het muziekstukje vertegenwoordigd door een hoog zingend koor. Maar naarmate er minder licht wordt gereflecteerd, gaat het koor lager zingen en wordt de muziek dus steeds onheilspellender. Het verschil tussen de jaren ’60 (toen de Groenlandse ijsschots nog omvangrijk was) en de jaren rond 2000 is duidelijk hoorbaar.
Naast deze ‘sonificatie’ zoals het omzetten van data in muziek zo mooi heet, heeft Perl nog meer muziekstukjes gemaakt. Zo zette hij bijvoorbeeld het dagelijkse smeltproces van de Groenlandse ijskap tussen 1985 en 2011 om in muziek. U hoort elke keer het jaartal genoemd worden, waarna een toon klinkt. De toon verandert door de jaren heen duidelijk. Beluister deze sonificatie hier (bovenaan).
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers wetenschappelijke data omzetten in geluid. Eerder gaven ze ook dromen en zonnestormen al een stem.
