Het is een mysterie hoe grote, massieve sterren ontstaan. Deze sterren zijn minimaal acht keer zwaarder dan onze zon. De meeste sterren in ons Melkwegstelsel zijn vergelijkbaar met onze eigen zon, of zelfs zwakker. Hoe worden de groten van het heelal geboren?
Onze zon is ontstaan in een gaswolk. Als zo’n wolk samentrekt, dan ontstaan er verdichtingen. Hier stijgt de temperatuur en neemt de druk toe. Op een gegeven moment zijn de temperatuur en druk hoog genoeg om kernfusie te laten plaatsvinden. Een ster is geboren.
Het probleem met massieve sterren is dat deze objecten in veel grotere gaswolken worden geboren. Dit is raar, want op de één of andere manier slaagt een gaswolk erin om voldoende gas te verzamelen om een massieve ster te vormen. Maar het is veel logischer dat er al in eerder stadium een ‘normale’ ster wordt geboren. Iets zorgt ervoor dat de gaswolken nog even geduld hebben met de vorming van één of meerdere sterren.
Wetenschappers hebben met de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array-telescoop verschillende grote gaswolken onderzocht. Zij vermoeden dat er in grote stellaire kraamkamers andere krachten actief zijn, waardoor de vorming van sterren wordt uitgesteld. Mogelijk voorkomen sterke magnetische velden dat een ster snel wordt geboren, waardoor er genoeg tijd is om een massieve ster te laten ontstaan.
“Onze observaties laten zien dat de kraamkamers van zonachtige sterren vergelijkbaar zijn met die van massieve sterren,” vertelt astrofysicus Jonathan Tan van de universiteit van Florida. “Alleen zijn de kraamkamers van massieve sterren enkele tientallen tot honderd keer zo groot.”
