Hoe zijn de ringen van Saturnus ontstaan?

De ringen van Saturnus zijn ontstaan door de vernietiging van een grote maan. Dit beweert wetenschapper Robin Canup. De maan, die ooit even groot was als Titan, werd langzaam naar de jonge Saturnus toegetrokken. Hierdoor verloor de maan haar bovenste lagen. Deze lagen zijn nu nog steeds te zien, maar dan als ringen rondom Saturnus.

De ringen bestaan voor 90 tot 95 procent uit ijs. Dit is vreemd, want het jonge zonnestelsel bestond voor een even groot deel uit ijs en stenen. Aangezien de ringen al een tijdje interplanetaire stof opvangen, bestonden ze ooit waarschijnlijk voor 100 procent uit ijs.

Een perfecte ijsring
Tot nu toe gingen wetenschappers ervan uit dat de ringen zijn ontstaan door een kleine maan, die door de zwaartekracht van Saturnus uit elkaar werd getrokken. Toch verklaart deze theorie niet het probleem met de grote hoeveelheid ijs.

De theorie van Robin Canup van het Southwest Research Instituut houdt wel rekening met de grote hoeveelheid ijs. Zij denkt dat ringen ontstonden door een grote maan met een rotsachtige kern en een ijzige mantel. Door getijdekrachten is de ijzige mantel van de maan uit elkaar getrokken. De rotsachtige kern was echter te hard. “Die raakte het oppervlak van de planeet”, aldus Canup. “Het resultaat is een perfecte ijsring.”

Ontstaan van ijzige manen
Als de theorie van Canup correct is, dan was de ring van Saturnus ooit massiever dan nu. Een deel van het ijs klonterde samen, waardoor nieuwe manen ontstonden. Hierbij kunt u denken aan ijzige manen als Enceladus, Dione en Tethys, en dat zijn zeker geen kleine jongens.

WIST U DAT…

Slim idee
“Het is een zeer slim idee”, zegt Joseph Burns, een planetaire wetenschapper aan de Cornell universiteit in Ithaca. “Hierdoor is het mogelijk om ringen te creëren van puur waterijs. Dat was tot nu toe een groot probleem.”

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd