Jaarlijks verdrinken 6200 gnoes in de Mara-rivier, maar hun dood is niet tevergeefs

Onderzoek wijst uit dat de verdrinkingen jarenlang een positieve invloed hebben op het leven in de rivier.

Jaarlijks migreren meer dan een miljoen gnoes door het Serengeti-ecosysteem, een gebied in het noorden van Tanzani en zuidwesten van Kenia. En tijdens die migratie stuiten ze op de Mara-rivier. “Tijdens het hoogtepunt van de migratie steken de gnoes de Mara-rivier meerdere keren over, wat soms resulteert in het verdrinken van honderden of duizenden gnoes,” vertelt onderzoeker Amanda Subalusky.

6200 verdronken gnoes
Subalusky en collega’s hebben nu voor het eerst vastgesteld hoeveel gnoes de laatste jaren in de Mara-rivier de dood vonden. De studie wijst uit dat jaarlijks gemiddeld 6200 gnoes tijdens de migratie verdrinken.

Biomassa
Maar hun dood is niet tevergeefs, zo ontdekten de onderzoekers. Want de lichamen van de dode gnoes leveren een waardevolle bijdrage aan het ecosysteem. Wanneer er 6200 gnoes verdrinken, belandt er in één klap zo’n 1100 ton aan biomassa in de rivier. “Die dramatische toevoeging levert stikstof, fosfor en koolstof aan de voedselketen in de rivier,” stelt onderzoeker Emma Rosi. “Eerst eten vissen en aasdieren van de zachte weefsels, dan laten de botten van de gnoes langzaam voedingsstoffen los in het systeem, ze voeden zo algen en beïnvloeden de voedselketen decennia lang.”

Gieren en vissen
Onderzoek wijst uit dat gieren zo’n 6 tot 9 procent van de zachte weefsels verorberen. Ook Nijlkrokodillen zouden wel raad weten met de verdronken gnoes. Maar omdat hun stofwisseling langzaam gaat, eten ze uiteindelijk maar zo’n 2 procent van de karkassen op. Biofilms – die door toedoen van bacteriën op de botten van de gnoes ontstaan – zijn in de maanden erna een belangrijke bron van voedsel voor de drie meest voorkomende vissoorten in de rivier.

“De Mara-rivier is één van de laatste plekken op aarde waar we kunnen bestuderen hoe het verdrinken van grote migrerende dieren aquatische ecosystemen beïnvloedt,” stelt onderzoeker David Post. “Veel migrerende kuddes, zoals bisons, quagga en springbok zijn uitgestorven of flink kleiner geworden.” Subalusky voegt toe: “Wat hier gebeurt, gunt ons een kijkje in de geschiedenis toen grote migrerende kuddes vrij rond konden gaan in het landschap en verdrinkingen waarschijnlijk een belangrijke rol speelden in de rivieren wereldwijd.”

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd