Wetenschappers zijn erin geslaagd om op basis van het fossiel van een dolfijn de doodsoorzaak te bepalen. Het dier werd aangevallen door de cosmopolitodus hatalis: een vier meter lange haai. Het fossiel stelde de onderzoekers zelfs in staat om die aanval tot in de details te reconstrueren.
Door te kijken naar de tandafdrukken die nog in het fossiel van de dolfijn stonden, kon het onderzoeksteam een gebeurtenis die zo’n vier miljoen jaar voor Christus plaatsvond tot leven brengen. “Het skelet (van de dolfijn, red.) lag meer dan een eeuw onbestudeerd in een museum in Torino, maar toen ik het voor een grote studie onderzocht vielen de tandafdrukken op de ribben, wervels en kaken op,” vertelt onderzoeker Giovanni Bianucci. “Het identificeren van het slachtoffer van de aanval was het gemakkelijke deel: het is een uitgestorven dolfijnsoort die we kennen onder de naam astadelphis gastaldii. Het achterhalen van de identiteit van de moordenaar kostte wat meer serieus detectivewerk, omdat de tandafdrukken het enige bewijs waren.”
De vorm van de tanden wees op een aanval van een haai. “We vergeleken de tanden van mogelijke schuldigen en door deze te vergelijken met de vorm en grootte van de afdrukken op de fossielen kwamen we bij de cosmopolitodus hastalis uit,” vertelt onderzoeker Walter Landini. Op basis van de tandafdrukken concluderen de onderzoekers dat deze haai zo’n vier meter lang moet zijn geweest.
Maar het onderzoek hield hier niet op. De tandafdrukken konden namelijk ook een heleboel vertellen over de aanval zelf. “De diepste en duidelijkste incisies bevonden zich op de ribben van de dolfijn,” vertelt Bianucci. “Dat wijst erop dat de haai van beneden aanviel en in de buik beet. Gevangen in deze sterke aanval heeft de dolfijn geworsteld en de haai heeft waarschijnlijk een flink stuk vlees losgemaakt door het lichaam van links naar rechts te slingeren. De beet heeft ernstige schade en een enorm bloedverlies veroorzaakt, omdat er in dit gebied een dicht netwerk van zenuwen, bloedvaten en vitale organen zit. Daarna is de dolfijn – dood of in shock – op zijn rug gerold en heeft de haai opnieuw gebeten, nu in de vlezige vin.”
Het komt zelden voor dat wetenschappers in staat zijn om op basis van een fossiel een dergelijke gebeurtenis te reconstrueren. Toch zijn deze reconstructies belangrijk, omdat het veel informatie oplevert over het voedsel van de haai en de manier waarop hij vroeger jaagde.
