Jonge zeehonden verdrinken door smeltend ijs

Nabij Canada brengt moeder zeehond haar jongen het liefst op ijsschotsen ter wereld; daar wordt ze tenslotte niet gestoord door roofdieren. Maar de ijsschotsen worden door een warme winter steeds kleiner en dus is het dringen. Het jong is in veel gevallen het slachtoffer: hij glijdt van het ijs en verdrinkt.

Voor de kust van Canada wordt dit jaar amper gejaagd. De zachte winter zorgt ervoor dat er weinig ijs en dus ook amper zeehonden te vinden zijn. Maar dat neemt de zorgen omtrent de zadelrobben niet weg. Zeker niet nu hun leefgebied letterlijk onder hun pluizige lichamen wegsmelt.

Roofdieren
Jaarlijks trekken honderden zeehonden naar de kust van Canada om daar hun jongen op ijsschotsen te baren. Het ijs is daarin van cruciaal belang: het beschermt hen tegen eventuele roofdieren. Maar hoe goed de bedoelingen van de moeder ook zijn: de zachte winter en het smeltende ijs bedreigt de jongen.

Sterfte
Vele jonge zeehonden sterven kort nadat ze ter wereld zijn gekomen. Ze glijden van het kleine ijsschotsje af of worden er (per ongeluk) van afgegooid. Andere jongen overleven ternauwernood, om vervolgens door bewegend ijs letterlijk geplet te worden of van hun moeder gescheiden te worden. De moeders die uit wanhoop op het vaste land bevallen, zien hun kinderen ten prooi vallen aan coyotes of adelaars. “Het sterftecijfer zal hoger zijn dan normaal,” concludeert bioloog Garry Stenson. De laatste keer dat de zeehonden in zo’n lastig pakket zaten, was in 1981.

Klimaatverandering?
Hoewel wetenschappers individuele weersomstandigheden niet graag aan klimaatverandering toeschrijven, gaan toch steeds meer stemmen op dat het verdwijnen van het ijs een gevolg van het broeikaseffect is. Het Canadese ministerie van Milieu laat zich daar niet over uit, maar concludeert dat de hoeveelheid ijs de afgelopen vier decennia nog nooit zo klein is geweest.

Gemiddeld komen er elk jaar zo’n 6,9 miljoen zadelrobben naar de Golf van St. Lawrence. In een normaal jaar levert dat zo’n 28.000 jongen op. Het valt nog moeilijk te zeggen wat de weersomstandigheden voor de nieuwe aantallen zal betekenen. Vaststaat dat veel vrouwtjes hun bevalling tot twee weken hebben uitgesteld, omdat ze nog geen ijs hebben gevonden. Veel zeehonden zoeken het bovendien hogerop en trekken richting het koudere noorden.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd