Wanneer zeeschildpadden uit hun ei kruipen, gaan ze de zee in en duurt het jaren voor ze weer aan land komen. Wetenschappers vragen zich al jaren af wat de zeeschildpadden precies zo lang op zee uitspoken. Een nieuw onderzoek licht een tipje van de sluier op.
‘Lost years‘ oftewel ‘verloren jaren’. Zo worden de jaren die zeeschildpadden op zee doorbrengen wel eens aangeduid. We hebben namelijk geen flauw idee wat de zeeschildpadden al die tijd doen en waar ze precies heengaan. Om daar meer duidelijkheid over te krijgen, voorzagen enkele biologen zeventien onechte karetschildpadden van een zendertje en sensoren. Vervolgens volgden ze de dieren tussen de 27 en 220 dagen op rij.
Even uit de stroming
De resultaten van dit onderzoek onderschrijven een aantal vermoedens, maar leveren ook een aantal verrassingen op. Zo bleken de zeeschildpadden – zoals verwacht – in oceaanwateren te blijven. Verder hadden de onderzoekers verwacht dat de zeeschildpadden de kust van Florida zouden verlaten om zich vervolgens door de Noord-Atlantische gyre (een ringvormige zeestroming) mee te laten voeren. Maar dat steekt iets anders in elkaar. De schildpadden bleken die stroming te verlaten en zo soms midden in de Atlantische Oceaan of iets specifieker: de Sargassozee, te belanden.
Bruin zeewier
Verder gaven de sensoren die de zeeschildpadden bij zich droegen aan dat de schildpadden veel warmer waren dan onderzoekers op basis van hun huidige locatie zouden verwachten. Nader onderzoek toont aan dat dat twee redenen heeft: het donkere schild van de zeeschildpad en Sargassum. Sargassum is een bruin zeewier. Het zeewier absorbeert meer zonlicht dan het heldere water zonder zeewier en een omgeving met veel van dit zeewier houdt de (koudbloedige) zeeschildpadden dus warmer. Die warmte geeft waarschijnlijk de stofwisseling en groei van de zeeschildpadden een boost.
Meer onderzoek is nodig om meer te weten te komen over de ‘verloren jaren’ van de zeeschildpad. Maar dit is alvast een mooi begin. “Vanaf het moment dat ze onze kust verlaten horen we niets meer van ze totdat ze nabij de Canarische Eilanden aan het oppervlak komen,” vertelt onderzoeker Jeannette Wyneken, verbonden aan de Florida Atlantic University. “Er gebeurt heel veel tijdens het oversteken van de Atlantische Oceaan waar wij niets van afweten. Ons onderzoek geeft ons een beter beeld van het gebied waarin de zeeschildpadden ter wereld komen en het gebied waar ze hun eerste levensjaren doorbrengen.” En die kennis is geen overbodige luxe. De onechte karetschildpad wordt – net als veel andere zeeschildpadden – ernstig bedreigd. Daarom is het zaak zoveel mogelijk over de dieren te weten te komen, zodat we ze vervolgens zo goed mogelijk kunnen beschermen.
