Als een zonachtige ster het eind van zijn leven bereikt, dan transformeert het object in een rode reuzenster. Door de leeftijd van rode reuzen te analyseren komen wetenschappers erachter of een object oud, bejaard of hoogbejaard is. En dat kan met de Kepler-telescoop.
Astronomen hebben een jaar lang het licht van honderden rode reuzen bestudeerd met de Kepler-telescoop. Zij troffen veranderingen in de helderheid van de sterren aan. “Deze zijn het gevolg van turbulente bewegingen in het inwendige van de ster, die continu sterbevingen veroorzaken”, legt professor Tim Bedding van de universiteit van Sydney uit. De geluidsgolven reizen naar de kern van de ster en worden weer teruggekaatst. De geluidsgolven gaan een interactie aan met andere golven in de heliumkern van de ster, waardoor er gemengde schommelingen (zogenoemde ‘oscillaties’) ontstaan. Uit de zeer zorgvuldige metingen van de kleine variaties hierin, blijkt dat sommige sterren al helium verbranden terwijl andere sterren alleen nog bezig zijn waterstof te verbranden.
“We kunnen zien in welke leeftijdsfase een rode reuzenster zich bevindt”, legt co-auteur Saskia Hesser van de universiteit van Amsterdam uit. “Ook kunnen we nu de structuur van deze sterren helemaal tot de kern bestuderen, wat tot nu toe niet mogelijk was.”
Het zal nog zeker vijf miljard jaar duren voordat de zon in een rode reus verandert. Tegen die tijd is de zon ruim tien keer groter dan nu en ongeveer vijftig keer zo helder. Eerst zal de ster waterstof verbranden in een schil rondom de kern, daarna begint de zon het helium in de kern te verbranden. In de laatste jaren zwelt de zon nog verder op en neemt de straal met een factor 250 toe. Hierdoor slokt de zon Mercurius, Venus en de aarde op. Hoewel de toekomst van ons zonnestelsel er niet rooskleurig uitziet, duurt het nog heel lang voor de zon sterft. Tegen die tijd hebben we wellicht een manier gevonden om andere planeten te koloniseren.
