Denk nog maar eens goed na voordat u een kraai boos maakt: kraaien kunnen de gezichten van mensen die ze bedreigen namelijk heel lang onthouden. En nu is dan eindelijk duidelijk hoe ze dat doen: op ongeveer dezelfde manier als wij mensen.
Onderzoekers van de universiteit van Washington verzamelden twaalf wilde kraaien. De kraaien waren allemaal volwassen en van het mannelijk geslacht. De onderzoekers die de kraaien vingen, droegen een masker. Zodra de kraaien gevangen waren, werden ze door de onderzoekers verzorgd. De verzorgers droegen weer een ander masker. Beide maskers hadden een neutrale uitdrukking, dus de associaties die de kraaien met de maskers hadden, waren echt gebaseerd op de behandeling die ze door de maskers dragende onderzoekers kregen (verzorgd worden, leverde een positieve associatie op, gevangen worden, een negatieve).
Glucose
Zodra de kraaien de maskers kenden, spoten de onderzoekers glucose in de lichamen van de kraaien. De vogels werden vervolgens gedurende vijftien minuten blootgesteld aan een onderzoeker die een masker droeg dat de verzorgers altijd droegen of die een masker droeg dat de onderzoekers droegen toen ze de kraaien vingen. De vloeistof die de onderzoekers in de lichamen van de kraaien hadden gespoten, stroomde naar de delen van het brein die in die vijftien minuten het meest actief waren. Toen het kwartier voorbij was, werden de kraaien verdoofd en werden hersenscans gemaakt.
Amygdala
Uit het onderzoek blijkt dat het brein van kraaien gezichten van vrienden en vijanden op ongeveer dezelfde manier verwerkt als wij mensen dat doen. “De delen van het kraaienbrein die met elkaar samenwerken lijken sterk op de delen die ook bij zoogdieren – waaronder mensen – samenwerken,” vertelt onderzoeker John Marzluff. “Zo blijken de vogels een hersendeel te hebben dat vergelijkbaar is met de amygdala in zoogdieren. De amygdala is het deel van het brein waar negatieve associaties als herinneringen worden opgeslagen.”
Stress
Het onderzoek heeft verschillende implicaties. Zo kan het ons helpen om wat stress weg te nemen bij vogels in gevangenschap. De hersenactiviteit van vogels in gevangenschap die door mensen gevoed en verzorgd worden, wijst er namelijk op dat de vogels hun verzorgers zien als gewaardeerde sociale partners en niet als dieren waar ze bang voor moeten zijn. “Dus om gevangen dieren gelukkig te houden, moeten we ze als zodanig (als partners, red.) behandelen en dat ook consistent doen.”
Ook kunnen we het onderzoek aanwenden om het gedrag van vogels te veranderen. Dat is bijvoorbeeld wenselijk wanneer vogels op bedreigde diersoorten jagen. “Onze onderzoeken suggereren dat we vogels kunnen trainen om het juiste te doen.” Door de vogels zodra ze een bedreigd dier eten iets negatiefs te laten ervaren, zullen ze de jacht op het bedreigde dier snel met iets negatiefs gaan associëren en dat voortaan laten.
