Kunnen we de baan van een planetoïde veranderen door deze te rammen?

NASA gaat het uitzoeken. En de ruimtesonde die daarbij gaat helpen, is zojuist de ontwerpfase ingerold.

De Double Asteroid Redirection Test (kortweg DART) lijkt weer een stapje dichterbij te komen, nu de ruimtesonde vanuit de fase ‘conceptontwikkeling’ zo de ontwerpfase ingerold is. Het John Hopkins Applied Physics Laboratory zal nu het ontwerp van de ruimtesonde verder gaan uitwerken.

Bijna dagelijks stevenen kleine planetoïden op de aarde af. Ze vallen echter in de hogere delen van de aardatmosfeer uiteen en richten geen schade aan. Grote planetoïden die het oppervlak van de aarde weten te bereiken, zijn gelukkig een stuk zeldzamer. De afgelopen jaren heeft NASA veel tijd en geld geïnvesteerd in het opsporen van alle potentieel gevaarlijke planetoïden die groter zijn dan 1 kilometer en relatief dicht bij de aarde in de buurt komen. Ongeveer 93 procent van de planetoïden die aan deze criteria voldoen, zouden nu zijn opgespoord. Als planetoïden van 1 kilometer of groter op aarde inslaan, kan dat een wereldwijde impact hebben. De technologie die tijdens de DART-missie getest wordt, is niet zo geschikt om planetoïden van deze grootte op andere gedachten te brengen wanneer zij op aarde afstevenen. De technologie is geschikter voor het afweren van middelgrote planetoïden die groot genoeg zijn om op regionale schaal schade aan te richten.

Baanbrekend
En dat is goed nieuws. Want dit belooft een baanbrekende missie te worden. Voor het eerst zal een ruimtesonde namelijk proberen om de baan van een planetoïde te veranderen. Het is een experiment in het kader van wat NASA ‘planetaire defensie’ noemt. Mocht er ooit een planetoïde op de aarde afstevenen, dan kunnen we een inslag dankzij de kennis en kunde die we tijdens de DART-missie opdoen wellicht voorkomen.

De missie
Wat gaat er dan precies gebeuren tijdens deze ruimtemissie? De sonde vliegt naar het binaire planetoïdesysteem Didymos. Dit systeem bestaat uit twee planetoïden die om elkaar heen cirkelen: Didymos A (ongeveer 780 meter groot) en Didymos B (zo’n 160 meter groot). Vervolgens zal de ruimtesonde Didymos B rammen met een snelheid van zo’n 6 kilometer per seconde (zo’n negen keer sneller dan een kogel). Observatoria op aarde kunnen de inslag, maar ook de impact die deze op de baan van Didymos B heeft, monitoren. Grote vraag is daarbij natuurlijk of de inslag de baan van Didymos B verandert. “DART is een belangrijke stap die moet demonstreren dat we onze planeet kunnen beschermen tegen een toekomstige planetoïde-inslag,” vertelt onderzoeker Andy Cheng. “Omdat we niet veel weten over de interne structuur of samenstelling (van planetoïden, red.) moeten we dit experiment uitvoeren op een echte planetoïde.”

Niet gevaarlijk?
Maar is dat niet gevaarlijk? “Een binaire planetoïde is het perfecte natuurlijke laboratorium voor deze test,” vertelt onderzoeker Tom Statler. “Het feit dat Didymos B zich in een baan rond Didymos A bevindt, maakt het gemakkelijker om de resultaten van de inslag te zien en verzekert ons ervan dat het experiment de baan van beide planetoïden om de zon niet verandert.”

Als alles volgens plan gaat, zal DART in 2022 werkelijkheid worden.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd