Kwantumfysica levert ons een onkraakbare bankpas op

creditcard

Wetenschappers komen met een bankpas die onmogelijk te kraken valt. De onkraakbare pas wordt mede mogelijk gemaakt door de kwantumfysica. Preciezer gezegd: door het feit dat lichtdeeltjes op verschillende plekken kunnen zijn.

Eigenlijk is alles wel te kraken. En technologen weten dat als geen ander. Continu proberen ze kwaadwillenden een stap voor te zijn. Vandaar dat de magneetstrip op je bankpas bijvoorbeeld al plaats heeft moeten maken voor een chip met een kleine microprocessor en een geheime code (overigens kunnen hackers de chip al kopiëren en de bijbehorende code al achterhalen). En niet alleen je bankpas is niet veilig. Ook je auto met centrale deurvergrendeling loopt een risico. Zo kunnen dieven de auto stelen door die deurvergrendeling naar hun hand te zetten. Ze gebruiken daarvoor geen sleutel, maar een laptop waarmee ze het ‘vraag-antwoord-spel’ dat het slot normaal met de sleutel speelt succesvol kunnen nabootsen.

Verf vol nanodeeltjes
Wetenschappers van de universiteit Twente komen nu met een creditcard die onkraakbaar is. Het pasje wordt bedekt met een flinterdun laagje droge witte verf waarin miljoenen nanodeeltjes zitten. Wanneer ze een lichtdeeltje in dat laagje verf sturen, stuitert het als het ware – als in een flipperkast – tussen die nanodeeltjes heen en weer, totdat het ontsnapt. Een bank kan een ingewikkeld en voor elke transactie uniek patroon van lichtdeeltjes (dat is in dit geval de ‘vraag’) de verf in sturen en vervolgens kun je aan het oppervlak een nieuw, uniek patroon van ontsnappende lichtdeeltjes (het ‘antwoord’) detecteren. Alleen als het stipjespatroon klopt, wordt het pasje goedgekeurd.

Minder fotonen
Wellicht denk je wanneer je dit leest: maar dat pasje is toch gemakkelijk te kraken? En dat klopt. Als de bank ‘normaal’ licht gebruikt met veel meer fotonen dan lichtstipjes kan een kwaadwillend persoon het ingaande stipjespatroon opmeten en het juiste stipjespatroon terugsturen (met een projector), waardoor de bank geen verschil ziet tussen een echt pasje en een signaal dat de kwaadwillende persoon afgeeft. Maar de onderzoekers gaan nog een stap verder. Ze zochten de oplossing voor dit probleem in de kwantumfysica. Preciezer gezegd: in het gegeven dat een lichtdeeltje zich op meerdere plaatsen tegelijkertijd kan bevinden. Dankzij dit gegeven is het mogelijk een patroon de verf in te sturen dat minder fotonen heeft dan lichtstipjes. Doordat er te weinig fotonen zijn, kan de kwaadwillende persoon het patroon niet opmeten en weet hij de vraag die de bank stelt, niet en kan hij dus ook geen antwoord geven.

Het is een veelbelovende methode die gebruikt kan worden om bankpassen en creditcards, maar ook ID-kaarten en zelfs auto’s te beveiligen. “Het mooie van onze methode – die we Quantum-Secure Authentication (QSA) hebben genoemd – is dat er geen geheimen nodig zijn,” legt onderzoeker Pepijn Pinkse uit. “Die kunnen dus ook niet ontfutseld worden.” Hij benadrukt verder dat de gebruikte technologie al beschikbaar en goedkoop is.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd