Leven op exomanen net zo waarschijnlijk als leven op exoplaneet

exomaan

Op zoek naar buitenaards leven moeten we onze pijlen niet alleen op exoplaneten richten, zo blijkt uit nieuw onderzoek. De kans dat we buitenaards leven op exomanen aantreffen, is namelijk net zo groot.

Astronomen ontdekken steeds meer exoplaneten. De meeste exoplaneten zijn vergelijkbaar met Jupiter: het zijn gasgiganten. Slechts enkele planeten hebben een vast oppervlak en draaien ook nog eens in de leefbare zone (een denkbeeldige band rond de ster waarin planeten aan niet te veel hitte en niet te veel kou worden blootgesteld, waardoor het in theorie mogelijk moet zijn dat zich op de planeet vloeibaar water bevindt) om hun ster heen.

Bewoonbare exomanen
Astronomen René Heller en Rory Barnes vroegen zich nu af of zulke planeten ook leefbare manen konden hebben. Tot op heden zijn zulke exomanen nog niet ontdekt, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn. Maar wat maakt een exomaan leefbaar? Er zijn twee belangrijke criteria, zo stellen Heller en Barnes: licht en afstand.

WIST U DAT…

…wetenschappers nu ook de jacht op exokometen geopend hebben?

Licht
De astronomen wijzen erop dat het klimaat op exomanen waarschijnlijk anders is dan het klimaat op exoplaneten. Dat heeft meerdere redenen. Ten eerste is altijd dezelfde helft van de maan op de planeet gericht (net als wij vanaf de aarde ook altijd tegen dezelfde kant van de maan aankijken). Ten tweede ontvangt een maan licht van twee plaatsen: van de ster en van de planeet waar deze omheen draait. Ook worden manen onderworpen aan eclipsen die hun klimaat aanzienlijk kunnen veranderen. “Iemand die op het oppervlak van zo’n exomaan staat, zou dag en nacht op een heel andere manier ervaren dan wij dat op aarde doen,” vertelt Heller. “Stellaire eclipsen kunnen bijvoorbeeld rond het middaguur leiden tot plotselinge totale duisternis.”

Afstand
Ook de afstand tussen een maan en zijn planeet is heel belangrijk, zo stellen Heller en Barnes. Manen die te dicht bij hun ster staan, lopen het risico dat het water op de maan verdampt, waardoor de maan voorgoed onleefbaar wordt. Dat schrijven de onderzoekers in het blad Astrobiology.

Niet alleen exoplaneten hebben dus een leefbare zone. Ook exomanen hebben die. Barnes en Heller ontwikkelden een model dat de minimale afstand die er tussen een maan en planeet moet zijn om de maan leefbaar te houden, te achterhalen. Astronomen kunnen dat model in de toekomst gaan gebruiken om te kijken of exomanen wellicht leven bevatten. “Er is een leefbare zone voor exomanen, deze is alleen ietsje anders dan de leefbare zone voor exoplaneten.”

Bronmateriaal

"Life possible on extrasolar moons" - AIP.de
De afbeelding bovenaan dit artikel is gemaakt door René Heller.

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd