Lomborg: ‘Het mislukken van Kopenhagen is een zegen’

 KLIMAAT  De directeur van de denktank Copenhagen Consensus Center Bjorn Lomborg, gooit de knuppel in het hoenderhok door te beweren dat de koers die in Kyoto en nu in Kopenhagen wordt gevaren nergens toe leidt. Hij pleit voor aanpassing aan de klimaatverandering. “De waarschijnlijke mislukking van Kopenhagen kan een zegen zijn.”

De voorstellen die in Kopenhagen op tafel liggen om goedgekeurd te worden, gaan de mensheid veel geld kosten. Prima, zolang de aanpak helpt. Volgens Lomborg is daar echter geen sprake van. Hij publiceerde zijn betoog gisteren in de Wall Street Journal. Zijn conclusie: we zouden ons beter kunnen aanpassen aan de optredende veranderingen.

“Het staat buiten kijf dat het broeikaseffect een serieuze impact heeft op bestaande problemen als malaria, ondervoeding en watertekort. Maar dat wil niet zeggen dat het verminderen van de CO2-uitstoot de beste manier is om deze problemen op te lossen. Neem malaria. De meeste berekeningen suggereren dat in 2100 – als er niets gebeurt – drie procent meer wereldburgers kans hebben op een infectie. De meest efficiënte manier om de CO2-uitstoot te verminderen is ontwikkeld om de gemiddelde temperatuur op aarde niet meer dan twee graden Celsius ten opzichte van de temperaturen vóór de industrialisatie te laten stijgen. (…) Dat plan kost de wereld 40 triljoen dollar per jaar – doordat de economische groei in 2100 erdoor afneemt – en heeft slechts een marginaal effect op het verkleinen van de malaria-risicogroep. Daarentegen kunnen we ook 3 miljard dollar per jaar spenderen aan muskietennetten, milieubewuste DDT-sprays en subsidies voor nieuwe therapieën en binnen tien jaar het aantal malaria-infecties met de helft verminderen.”

“Veel goed bedoelende mensen redeneren dat het niet nodig is om te kiezen tussen het aanpakken van de klimaatverandering of het direct aanpakken van de ontstane problemen. Ze zeggen dat het allebei kan. Dat is niet waar. Als rijke landen vijftig miljard dollar aan klimaatverandering spenderen, zouden volgens Oxfam minimaal 4,5 miljoen kinderen sterven en 8,6 miljoen minder mensen zouden toegang hebben tot een behandeling van HIV/AIDS. En wat krijgen we dan voor die vijftig miljard dollar? Nou, het spenderen van zoveel aan een vermindering van de CO2-uitstoot à la Kyoto zou de temperatuur over de volgende honderd jaar slechts enkele duizenden van één Fahrenheit doen zakken. Geld dat we spenderen aan de vermindering van CO2-uitstoot kunnen we niet gebruiken om effectief te investeren in voedselhulp, vitamines, HIV/AIDS-preventie, gezondheid- en onderwijsstructuur, schoon water en sanitaire voorzieningen. Dat wil niet zeggen dat we het broeikaseffect moeten negeren. Maar er ontstaan wel serieuze vragen over onze dogmatisch nagestreven strategie die enkel kan worden beschreven als adembenemend duur en treurig ineffectief.”

“De laatste eeuwen is de wereldeconomie geëxplodeerd en de conditie van de mens is onmetelijk verbeterd door het gebruik van goedkope fossiele brandstoffen. We gaan die band niet in enkele decennia verbreken. (…) De beloftes die nu in Kopenhagen worden gemaakt, worden door toekomstige regeringen zeker gebroken.”

“Natuurlijk wil ik zien dat de politici verder afstand nemen van de Kyoto-aanpak. In plaats van het maken van vergaande beloftes over broeikasgassen, een concrete toezegging om onderzoek te doen naar groene energie en ontwikkeling ervan. We zouden het bedrag voor onderzoek naar en de ontwikkeling van groene energie moeten verhogen naar 100 miljard dollar. Dat is vijftig keer meer dan de wereld er nu aan spendeert, maar nog steeds twee keer zo goedkoop als Kyoto. Dit is niet alleen betaalbaar en politiek gezien mogelijk, maar heeft ook nog eens een echte kans op effect. (…) Als wij de mensen die op deze aarde het slechtst af zijn echt willen helpen, moeten we onze aanpak compleet heroverwegen.”

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd