De meeste hulpverleners liepen met de aanslag op de torens van het World Trade Centre longbeschadigingen op door vrijkomend stof. Nu, negen jaar later, zijn hun longen nog steeds niet of amper hersteld. Dat blijkt uit een onderzoek onder 13.000 reddingswerkers van het Fire Department of the City of New York.
In zeven jaar tijd werden onder de hulpverleners bijna 62.000 metingen gedaan. Daarmee is dit het meest grondige onderzoek dat ooit onder hulpverleners van 11 september 2001 is uitgevoerd. Het onderzoek is ook nog eens betrouwbaar; van alle proefpersonen was bekend hoe hun longen er voor de aanslagen uitzagen.
Geen herstel
“De blootstelling op Ground Zero was zo uniek dat niemand kon voorspellen welke invloed dat op de longfunctie zou hebben,” vertelt onderzoeker David Prezant. “We hebben aangetoond dat de longfunctie met name in de eerste zes maanden na 11 september dramatisch verslechterde en deze verslechteringen bleven; er was weinig of geen herstel.”
Beschadiging
Het aantal brandweermannen met een minder goede longfunctie ging in het eerste jaar van drie procent naar achttien procent. Aan het eind van de studie had nog dertien procent een verminderde longfunctie. Het aantal medische hulpverleners met een minder goede longfunctie nam in het eerste jaar van twaalf procent toe naar 22 procent en bleef tot het einde van de studie stabiel op die 22 procent.
Maandenlange branden
“Eerdere onderzoeken hebben aangetoond dat de effecten van brandbestrijding op de longfunctie mild en omkeerbaar zijn,” vertelt onderzoeker Thomas Aldrich. “De hulpverleners in ons onderzoek werden echter herhaaldelijk en dagelijks aan veel hogere concentraties deeltjes en gasvormige chemicaliën blootgesteld.” Dat de longen niet herstellen, ligt volgens Aldrich aan de dikke stofwolken, het geïnhaleerde gruis en de rook van vuren die nog tot halverwege december bleven branden.
Prezant en diens team hopen zoveel mogelijk mensen met longproblemen door de terroristische aanslag te identificeren, zodat zij behandeld kunnen worden. Alleen met een behandeling kan hun kwaliteit van leven worden verbeterd. Bovendien kan zo verdere achteruitgang worden voorkomen.
