Nieuw onderzoek toont aan dat mannen onderscheid kunnen maken tussen de geur van opgewonden en niet-opgewonden vrouwen.
En dat niet alleen; de mannen worden zelf ook weer opgewonden van de geur van een opgewonden vrouw. Dat schrijven onderzoekers van de universiteit van Kent in het blad Archives of Sexual Behavior.
Experimenten
De onderzoekers baseren hun conclusies op meerdere experimenten waarbij mannen aan de geur (transpiratie) van vrouwen dienden te ruiken. Een deel van deze geuren was verzameld bij vrouwen die op dat moment seksueel opgewonden waren. Een ander deel was afkomstig van vrouwen die niet opgewonden waren. De experimenten wezen uit dat de mannen onderscheid konden maken tussen de geur van opgewonden en niet-opgewonden vrouwen en een voorkeur hadden voor de geur van opgewonden vrouwen. De laatstgenoemde geur bleek er bovendien voor te zorgen dat de mannen ook meer zin kregen in seks.
Verrassend en logisch tegelijk
Hoewel eerdere studies al aantoonden dat mensen emoties zoals angst en verdriet middels geur kunnen communiceren en detecteren, is het volgens onderzoeker Arnaud Wisman toch wel verrassend dat mannen ook seksuele opwinding blijkbaar middels geuren kunnen detecteren. “Ik denk dat het inderdaad best verrassend is, omdat aangenomen wordt dat mannen minder waarde hechten aan geur; vrouwen worden doorgaans gezien als de superieure ruikers,” zo vertelt hij aan Scientias.nl. “Aan de andere kant lijkt het vanuit een evolutionair perspectief best logisch dat mannen onderscheid kunnen maken tussen geuren van opgewonden en niet-opgewonden vrouwen. Het is voor mannen namelijk best “kostbaar” om een kans op seks voorbij te laten gaan. Het kan immers zomaar dat zo’n kans zich niet meer voordoet en dat hij zijn genen dus niet meer door kan geven. Kortom: mannen zijn geëvolueerd om signalen die wijzen op de mogelijkheid tot geslachtsgemeenschap heel serieus te nemen en de geur van seksuele opwinding kan zomaar een extra signaal zijn dat mannen op kunnen pikken.”
Evolutie van seksueel gedrag
Hoe belangrijk dat nieuw ontdekte signaal precies is, is onduidelijk. Maar Wisman heeft goede hoop daar meer inzicht in te krijgen en en passant ook meer te weten te komen over de evolutie van het seksueel gedrag van mensen. “Waren we altijd al zo gefocust op visuele informatie? Of werd seksueel gedrag oorspronkelijk meer gestuurd door geur dan nu het geval is? Of speelt geur nog steeds een veel belangrijkere rol dan gedacht?” Het zijn allemaal vragen voor vervolgonderzoek.
Mix van hormonen?
Wat vooralsnog ook in nevelen gehuld is, is hoe vrouwen die geur van seksuele opwinding precies produceren. “Het is waarschijnlijk een mengsel van hormonen (bijvoorbeeld oestrogeen, oxytocine, testosteron) die reeds samenhangen met seksuele opwinding,” vermoedt Wisman. “Als we precies wisten om welke mix van hormonen het ging, denk ik dat de parfumindustrie al bij ons op de stoep had gestaan.”
Onbewust
Opvallend genoeg is er geen enkele aanwijzingen dat de mannen in de experimenten zich ervan bewust waren dat transpiratie van opgewonden vrouwen ervoor zorgde dat ze zelf opgewonden raakten. Het laat maar weer eens zien dat een groot deel van het complexe proces dat er uiteindelijk toe kan leiden dat twee mensen seks hebben, voor een deel buiten ons bewustzijn plaatsvindt. “Slechts zelden weten we heel bewust waarom er wel of niet sprake is van chemie met een ander. Zo kunnen we ons bijvoorbeeld aangetrokken voelen tot een bepaald type, dat type ontmoeten en er vervolgens in de slaapkamer achterkomen dat er totaal geen chemie is. Wat volgt, is vaak een poging van ons brein om te verklaren waarom het niet klikte met die persoon (bijvoorbeeld: ‘we hadden andere interesses’), maar het is heel dubieus of deze post hoc verklaringen wel kloppen. Misschien beviel de geur van de ander ons gewoon niet?”
Implicaties
Volgens Wisman en collega’s heeft hun nieuwe studie meerdere implicaties. Het onderzoek kan niet alleen een nieuw licht werpen op de evolutie van seksueel gedrag, maar bijvoorbeeld ook helpen verklaren waarom mensen met een verminderde reukzin vaak te maken hebben met stoornissen in de seksuele motivatie. “En daarnaast kan het er – heel praktisch – voor zorgen dat mensen zich bewuster worden van het belang van geur als het gaat om hun gevoelens voor een potentiële partner,” denkt Wisman. “Ze kunnen wellicht leren dat het belangrijk is om reuksignalen niet te negeren. Als je partner dagelijks doucht en je nog steeds wil dat hij of zij vaker doucht, dan mag je je afvragen of jullie eigenlijk wel bij elkaar passen.” Overigens moet Wisman daar – met name voor de vrouwen – wel even een belangrijke kanttekening bij plaatsen. “Of vrouwen de geur van hun partner prettig of onprettig vinden, blijkt afhankelijk te zijn van de fase van hun menstruatiecyclus, dus zij doen er wellicht goed aan om geen overhaaste conclusies te trekken.”
Maar wat misschien wel de belangrijkste bevinding van dit nieuwe onderzoek is, is dat we de rol van de neus als het gaat om menselijk seksueel gedrag mogelijk al die tijd gebagatelliseerd hebben. “Het is duidelijk dat visuele signalen heel belangrijk zijn, maar dit onderzoek benadrukt maar weer eens dat de rol van geuren onderschat wordt.”
