ExoMars is een succes, maar de Marslander is mogelijk wel gecrasht

Nog steeds weet de Europese ruimtevaartorganisatie niet of de Marslander Schiaparelli heelhuids geland is. Toch roept deze de missie nu al uit tot een succes.

Marslander Schiaparelli landde gisteren op Mars en had eigenlijk gisterenavond van zich moeten laten horen. Maar het bleef angstvallig stil. Zowel een radiotelescoop op aarde als twee Marsorbiters slaagden er niet in om een signaal van Schiaparelli op te vangen. En dus sloeg de twijfel toe: zou de Marslander wel heelhuids op aarde zijn geploft? Of was er iets heel erg mis gegaan?

Meer duidelijkheid
De Europese en Russische ruimtevaartorganisaties beloofden vanmorgen meer duidelijkheid te geven, maar helaas: het lot van Schiaparellia is nog altijd onbekend. Over de kansen van de Marslander spreken de deskundigen zich niet uit. De komende dagen zullen Marsorbiters hun oor te luisteren leggen in de hoop nog een signaal van Schiaparelli op te vangen. Ook wordt er een poging ondernomen om de lander op het oppervlak van Mars te fotograferen.

Succes
Ondanks de onduidelijkheid, blijven de deskundigen benadrukken dat de missie een groot succes is. Ze wijzen erop dat Schiaparelli een test was. En het belangrijkste doel tijdens een test is het verzamelen van data. En dat is gelukt. De sensoren aan boord van Schiaparelli vertellen ons tot in detail hoe de landing is verlopen. Zo weten we dat de lander de atmosfeer binnen is gedrongen en dat de parachutes keurig zijn uitgeklapt. Pas vanaf het moment dat de parachutes de lander los moesten laten, verliep de landing iets anders dan verwacht. Zo waren bijvoorbeeld de stuwraketten korter actief dan verwacht. Een nadere analyse van de gegevens van de sensoren zal aan moeten tonen of Schiaparelli zachtjes en dus heelhuids geland is.

Zo had de landing van Schiaparelli er eigenlijk uit moeten zien. De lander dringt met een snelheid van 23000 km/h de atmosfeer binnen, op elf kilometer afstand van het oppervlak klappen de parachutes uit. Deze remmen de lander af. Stuwraketten helpen Schiaparelli vervolgens om controle te krijgen over de snelheid. Zodra de afstand tussen de lander en het oppervlak ongeveer twee meter is, worden de stuwraketten uitgeschakeld en ploft de lander op het oppervlak. Afbeelding: ESA / ATG Medialab.
Zo had de landing van Schiaparelli er eigenlijk uit moeten zien. De lander dringt met een snelheid van 23000 km/h de atmosfeer binnen, op elf kilometer afstand van het oppervlak klappen de parachutes uit. Deze remmen de lander af. Stuwraketten helpen Schiaparelli vervolgens om controle te krijgen over de snelheid. Zodra de afstand tussen de lander en het oppervlak ongeveer twee meter is, worden de stuwraketten uitgeschakeld en ploft de lander op het oppervlak. Afbeelding: ESA / ATG Medialab.

Halfvol
Tijdens de persconferentie wordt heel goed duidelijk dat de Europeanen en Russen er een ‘het-glas-is-halfvol-visie’ op nahouden. Ze blijven benadrukken dat de data die Schiaparelli verzamelde, eigenlijk belangrijker is dan een succesvolle landing. Ook zijn de meest cruciale elementen van de landing van Schiaparelli goed gegaan. Je moet dan bijvoorbeeld denken aan het afremmen van de lander (middels parachutes). Ook blijkt het hitteschild van de lander zich goed te hebben gehouden.

Trace Gas Orbiter
Ook moeten we niet vergeten dat het andere deel van de ExoMars-missie waar Schiaparelli deel van uitmaakte, wel uitstekend is verlopen. Want Schiaparelli reisde niet alleen naar Mars. De lander was in het gezelschap van de Trace Gas Orbiter. Deze orbiter slaagde er gisteren wel in om zich in een baan rond Mars te nestelen. De orbiter is klaar om onderzoek te gaan doen naar de rode planeet. En klaar om signalen vanaf Mars door te zetten naar de aarde. Dat komt met name van pas tijdens de tweede ExoMars-missie die de Europeanen en Russen in 2020 willen lanceren. Tijdens deze missie zal een rover op Mars worden gezet. Gegevens van deze rover zullen via de Trace Gas Orbiter naar de aarde worden gestuurd.

2020
De landing van Schiaparelli was bedoeld om de technologie die nodig is om een rover op Mars te zetten, te testen. Je kunt je dan ook afvragen of een mislukte landing (of anders verlopen landing) de ExoMars-missie van 2020 in gevaar brengt. Dat hoeft niet, zo stellen de Europese en Russische ruimtevaartorganisaties. Want juist van mislukte landingen kunnen we leren. Vraag is echter of ook de geldschieters, die later dit jaar over ExoMars-2020 besluiten, daar zo over denken.

Zowel de Russen als Europeanen hebben de afgelopen jaren herhaaldelijk geprobeerd om een lander op Mars te zetten. Zonder succes. In 2003 zagen we de Europese Beagle 2 op Mars crashen. En ook de Russen zagen recent drie Marsmissies de mist ingaan. Alleen de VS en voormalige Sovjet-Unie zijn er – voor zover we nu weten – in geslaagd om een succesvolle Marslanding te maken. Hopelijk mogen de Europeanen zich snel in dat rijtje scharen.

Bronmateriaal

ESA

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd