Het suggereert dat het tijdvak waarin leven op de rode planeet kon ontstaan en standhouden langer duurde dan gedacht.
Marsrover Curiosity rijdt momenteel rond in de Gale-krater. En daar heeft de rover nu iets opmerkelijks ontdekt. Rond breuken in het gesteente bevindt zich gesteente dat lichter van kleur en rijk aan silica is. De onderzoekers duiden het lichte gesteente aan met de naam ‘halo’. En wat deze halo’s suggereren, is dat er zelfs lang nadat het meer in de Gale-krater verdampt was, nog grondwater stroomde.
Grondwater
Curiosity trof de halo’s aan in afzettingen die ontstonden in de gloriedagen van het kratermeer. Maar ook in veel jonger gesteente dat waarschijnlijk door de wind in de Gale-krater is afgezet, nadat het kratermeer reeds was opgedroogd. In het hart van de halo’s is de concentratie silica hoog. De onderzoekers denken dat silica hier is afgezet toen grondwater door de breuken stroomde. En blijkbaar vloeide dat grondwater dus zelfs nadat het meer was opgedroogd nog rijkelijk.
Grondwater
“Wat we zien is dat silica blijkbaar van heel oud sedimentair gesteente naar jongere gesteenten die daar bovenop zijn beland, is gereisd,” vertelt onderzoeker Jens Frydenvang. “Het doel van de missie van NASA’s Curiosity-rover was vaststellen of Mars ooit leefbaar was. En de rover heeft dat met succes gedaan, door aan te tonen dat de Gale-krater ooit een meer bevatte met water dat we zelfs zouden kunnen drinken. Maar we weten nog altijd niet hoelang dit leefbare gebied standhield. Wat deze vondst ons vertelt is dat zelfs toen het meer verdampte nog veel langer dan gedacht substantiële hoeveelheden grondwater aanwezig waren.”
En daarmee lijkt ook het tijdvak waarin leven zoals wij dat kennen – en dat niet zonder water kan – op Mars kon ontstaan en standhouden, omvangrijker dan gedacht. Of het grondwater dat zelfs na het verdampen van het meer in de Gale-krater door eventuele levensvormen gebruikt kon worden, is overigens nog niet bewezen.
