Vijftigduizend jaar geleden begon het aantal holenberen rap terug te lopen en 24.000 jaar geleden stierf de soort uit. Wetenschappers denken nu te weten hoe dat kwam. In die tijd groeide de menselijke bevolking sterk en al die mensen hadden een dak boven hun hoofd nodig. Daarom zetten ze de beren buiten en die overleefden die stunt van deze oude ‘krakers’ niet.
De wetenschappers bestudeerden het DNA van de resten van de holenbeer en achterhaalden zo welke ontwikkelingen het dier doormaakte. De terugloop van het aantal beren bleek nauw samen te hangen met de opkomst van de mens.
Indrukwekkend
De holenbeer was een indrukwekkend wezen dat wanneer hij op de achterpoten stond gemakkelijk 3.5 meter hoog kon zijn. Met een gewicht van zo’n 500 kilo was het een niet te onderschatten tegenstander.
Overwinteren
De holenbeer is familie van de bruine beer. Beiden ontstonden zo’n 1.2 miljoen jaar geleden. In tegenstelling tot de holenbeer haalde de bruine beer het wel. Wetenschappers denken wel te weten hoe dat komt. “Bruine beren zijn tijdens de winter minder afhankelijk van grotten,” vertelt onderzoeker Aurora Grandal-D’Anglade. Voor de holenberen waren grotten van cruciaal belang. Ze brachten er vrijwel de hele winter in door.
Niet iedereen is overtuigd van het onderzoek. Als er in die tijd een competitie gaande was tussen mens en dier dan moeten er toch meer soorten het loodje gelegd hebben, merkt dr. Danielle Schreve op. “Er waren veel dieren in die tijd die grotten gebruikten. Leeuwen en luipaarden bijvoorbeeld. Maar hun aantal liep niet terug en dat zou je toch wel verwachten.” Volgens Schreve was een klimaatverandering de echte boosdoener. “Holenberen waren sterk afhankelijk van een vegetarisch dieet.” En veel groen was er in die tijd niet. “Competitie met mensen kan de laatste nagel aan de doodskist van de holenbeer zijn geweest, maar de beer was sowieso gedoemd om uit te sterven.”
