De ruimtesteen raakte onze natuurlijke satelliet met een snelheid van zo’n 47.000 km/u.
Vorige week maandag was er op veel plekken op de wereld, waaronder België en Nederland, een totale maansverduistering te zien. Geschat wordt dat één op de vier mensen op aarde het bijzondere verschijnsel kon meemaken. Maar de maansverduistering was niet het enige wat men kon aanschouwen. Want terwijl miljoenen mensen hun ogen hadden gericht op de ‘bloedsuperwolfmaan’ merkten sommigen ook een mysterieuze lichtflits op. Was dit een meteoriet die op de maan insloeg? Hoewel experts in de eerste plaats wat sceptisch reageerden, kwam twee dagen later het verlossende antwoord: de maan was inderdaad tijdens de verduistering ook geraakt door een meteoriet!
Ruimtesteen
Hoewel de maan eigenlijk permanent wordt geraakt door los slingerende ruimtestenen – geschat wordt dat er elk uur wel een klein stukje ruimtesteen op het onbeschermde oppervlak van de maan terecht komt – was het toch erg bijzonder, aangezien miljoenen mensen getuige waren. Dat er tegelijkertijd zowel een maansverduistering, als een meteorietinslag plaatsvond, is natuurlijk op zich al een uitzonderlijke gebeurtenis. Maar daarnaast hebben honderduizenden mensen het event ook nog eens op beeld vastgelegd. En dit bood een unieke kans om de impact op de maan in groot detail te bestuderen.
Analyse
Een analyse van de beelden door een Colombiaans en Dominicaans onderzoeksteam onthult de eerste aanwijzingen over de oorsprong en aard van het object dat op de maan insloeg. Zo zeggen de onderzoekers dat de waargenomen lichtflits geproduceerd werd door een meteoriet ter grootte van een strandbal (30-50 cm). De ruimtesteen was zo’n 20 tot 100 kilo zwaar en stortte neer op onze natuurlijke satelliet met een snelheid van ongeveer 47.000 km/u. De impact creëerde een wolk van warm, helder materiaal dat zich snel uitbreidde en in minder dan een derde van een seconde weer verdween. Als deze bevindingen kloppen, heeft de inslag waarschijnlijk gezorgd voor een een krater met een diamater van meer dan tien meter. Een toekomstige ruimtesonde zal dit moeten gaan controleren.
De onderzoekers benadrukken het belang van de samenwerking tussen wetenschappers en amateurs in de kwestie. “Sociale media en de gemakkelijke toegang tot technologie hebben de mensheid dichter dan ooit te voren bij wetenschap gebracht,” zegt onderzoeker Karls Peña. “Inspanningen zoals deze, waarbij wetenschappers en amateurs van verschillende plaatsen samenwerken om de menselijke kennis uit te breiden, is een effectieve manier om de wetenschappelijke interesse onder jongeren aan te wakkeren.” In de komende weken en maanden wordt verwacht dat ook andere wetenschappers met informatie over de meteorietinslag op de proppen komen. Deze zullen de bevindingen van de Colombiaanse en Dominicaanse astronomen moeten verifiëren.
