Miljoenen ratten worden vernietigd op Zuid-Georgië

Dertig miljoen vogels van 31 verschillende soorten komen jaarlijks naar Zuid-Georgië om te broeden. Het eiland in de Atlantische Oceaan is de thuisbasis van de grijskopalbatros en de Antarctische prion. Toch is het eiland niet zo idyllisch als het klinkt. Miljoenen grijze ratten vernielen namelijk het ecosysteem.

De ratten kwamen ooit mee met zeil- en walvisboten, die het eiland in de 20ste eeuw bezochten. Op het eiland zijn geen roofdieren, dus kunnen de ratten in alle rust voortplanten. Ondertussen eten de ratten grote hoeveelheden vogeleieren en jonge kuikens.

Totale eliminatie
Het South Georgia Heritage Trust (SGHT) is van plan om terug te vechten. Het SGHT wil iedere rat op het eiland vergiftigen. “Het verschil tussen succes en verlies is het overleven van twee ratten op het hele eiland”, vertelt Tony Martin van het SGHT. “We willen niet de meeste of 99,9 procent van de ratten vernietigen. Nee, ze moeten allemaal weg.”

Totale eliminatie is de enige oplossing, omdat ratten zich razendsnel voortplanten. Ratten leven ongeveer twee jaar en bereiken seksuele volwassenheid als ze twee maanden oud zijn. Vrouwelijke ratten kunnen jaarlijks zeven nestjes van acht tot tien ratten produceren. In Zuid-Georgië creëren vrouwelijk ratten – rekening houdend met het extreme klimaat – vier nestjes per jaar. Kortom: als de meeste ratten worden vernietigd, dan is het slechts een kwestie van tijd voordat het eiland weer overbevolkt is.

Groot gebied
Het eradicatieplan kost acht miljoen euro en begint in februari 2011. Het plan is eerder uitgevoerd op 300 andere eilanden. Er is een groot verschil: Zuid-Georgië is acht keer groter dan het grootste eiland dat tot nu toe van een rattenplaag is afgeholpen. Daarnaast zorgt de geïsoleerde locatie van Zuid-Georgië ervoor dat de operatie waarschijnlijk een logistieke nachtmerrie wordt. “Het is niet goedkoop om daar een schip, helikopter, voer en personeel te krijgen”, vertelt Keith Springer, hoofd van het Macquarie Island Pest Eridaction Project in Tasmanië (Australië). Hij adviseert het SGHT-team om de rattenplaag de nek om te draaien.

De aanwezigheid van gletsjers op Zuid-Georgië komt goed van pas. De gletsjers zorgen voor natuurlijke grenzen, waardoor ratten waarschijnlijk niet het hele eiland bevolken. “Maar de klok tikt”, zegt Springer. “Gletsjers trekken zich terug.” Als ze smelten, dan kunnen ratten het hele eiland bevolken. Eradicatie is dan onmogelijk. Hoe sneller de rattenvangers aan het werk gaan, hoe groter de kans dat ze slagen.

Brodifacoum
De ratten worden gedood met het gif brodifacoum, dat vanuit een helikopter wordt gestrooid. De symptomen beginnen enkele dagen na consumptie. Slachtoffers sterven langzaam aan interne bloedingen. “Het is een nare manier voor ratten om te sterven”, geeft Martin toe. “Maar deze ratten eten miljoenen jonge vogels, die ook op een nare manier sterven. De ratten eten ze namelijk levend op.”

Brodifacoum is zeer giftig. Een paar microgram is voldoende om een rat te doden. Aan de andere kant kan brodifacoum ook andere diersoorten doden, waaronder de vogels die het SGHT probeert te redden. Zo zijn wetenschappers bang dat pijlstaarteenden het gif eten. Toen wetenschappers ratten doodden op het Motuihe eiland in Nieuw-Zeeland werd zestig procent van de watervogels gedood.

Het SGHT hoopt dat vogels het gif niet gaan eten. De eetbare korrels hebben een blauwe kleur en een opvallende grootte. Mogelijk dat deze twee eigenschappen de vogels afschrikken. Daarnaast krijgen verschillende vogelsoorten een radiozender aan zich gekoppeld. “Als we radiozenders met botten vinden, dan weten we dat dingen verkeerd zijn gegaan”, vertelt Martin. “We moeten ons plan dan herzien.”

Herstelling
Mocht het SGHT er in slagen om de ratten te vernietigen, dan zal het nog zeker decennia duren voordat de vogelpopulatie op Zuid-Georgië hersteld is.

Bronmateriaal

"Extermination in paradise" - New Scientist

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd