ASTRONOMIE Titan, de maan van Saturnus, is na de aarde de enige plek in het zonnestelsel met vloeibaar materiaal op het oppervlak. In het geval van Titan gaat het om vloeibaar methaan en ethaan. Uit nieuwe observaties blijkt dat het ook mistig kan worden op de maan. Dankzij ethaan en methaan natuurlijk.
De mist is het eerste directe bewijs dat de atmosfeer en het oppervlak materiaal uitwisselen, net zoals dat op aarde gebeurt. Vrijwel overal op de zuidpool zijn methaanmeren. Deze meren zorgen sporadisch voor mistbanken: wolken die de grond raken.
De mist is ontdekt met de spectrometer van de Cassini ruimtesonde. Deze ruimtesonde draait al vijf jaar om de ringenplaneet en haar manen. De spectrometer maakte foto’s van de zuidpool van Titan van oktober 2006 tot maart 2007. Uit de gefilterde data toverde een team van wetenschappers Titaanse mist tevoorschijn.
Hoe ontstaat deze Titaanse mist? “Mist ontstaat wanneer de luchtvochtigheidsgraad van lucht 100 procent is”, legt Mike Brown van Caltech uit. “Vaak gebeurt dit wanneer de lucht koud is. Hierdoor kan de lucht minder water (of vloeibaar methaan) vasthouden, waarna het water condenseert.” Deze techniek werkt echter niet op Titan. De atmosfeer op Titan koelt namelijk niet snel af en warmt tevens niet snel op.
De enige manier waarop Titaanse mist ontstaat, is door vloeibaar ethaan of methaan toe te voegen aan de lucht. De enige manier om dit te doen is door vloeibaar materiaal te verdampen. “Dit betekent dat het ook regent op Titan. Dit is de eerste keer dat wij een actief methaan hydrologische cyclus zien.”
