NASA overweegt een terugkeer naar Pluto én een allereerste bezoek aan Neptunus

En ook nieuwe missies naar Venus, Mercurius en de maan liggen op de tekentafel.

Enige tijd geleden konden onderzoekers hun ideeën voor nieuwe planetaire missies indienen bij NASA. Het resulteerde in 54 goede ideeën die NASA natuurlijk onmogelijk allemaal kan financieren. En dus moesten er keuzes worden gemaakt. En dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie gedaan: maar liefst 43 voorstellen zijn gewogen en te licht bevonden. Wat betekent dat er nog elf veelbelovende conceptmissies op de tekentafel liggen. De wetenschappers die deze voorstellen hebben ingediend, krijgen een beurs van NASA die ze kunnen gebruiken om hun conceptmissies verder uit te werken. Hoewel uiteindelijk in het gunstigste geval slechts een fractie van deze ruimtemissies werkelijkheid zal worden, geeft het lijstje met conceptmissies voldoende reden tot opwinding. Want er zitten ontzettend spannende ideeën tussen.

Terug naar Pluto
Zo keren we als het aan projectleider Carly Howett, verbonden aan het Southwest Research Institute, op korte termijn terug naar Pluto. Howett en collega’s stellen voor dit keer een orbiter naar Pluto te sturen en zo verschillende prangende vragen die na de New Horizons-missie zijn blijven hangen, te beantwoorden. De orbiter zou – in tegenstelling tot New Horizons, die slechts langs Pluto scheerde en kort een blik op de dwergplaneet wierp – op het gemak het gehele oppervlak van Pluto in kaart kunnen brengen. Daarnaast zou de orbiter het zwaartekrachtsveld van Pluto kunnen bestuderen en vervolgens met zekerheid vast kunnen stellen of Pluto daadwerkelijk – zoals New Horizons suggereerde – een ondergrondse oceaan herbergt. Ook zou de orbiter meer informatie kunnen verzamelen over de atmosfeer van Pluto. Door die informatie vervolgens naast de in 2015 door New Horizons verzamelde data te leggen, kan bovendien worden vastgesteld in hoeverre de atmosfeer – door geologische processen en de interactie met het oppervlak van Pluto – aan verandering onderhevig is. Na enige tijd in een baan rond Pluto te hebben gecirkeld, zou de orbiter nog minimaal één ander object in de Kuipergordel kunnen bestuderen, hetzij door erlangs te vliegen of zich in een baan rond dat Kuipergordelobject te nestelen, zo stellen Howett en collega’s. Zo zou de missie ook meer informatie kunnen opleveren over de diversiteit die er onder Kuipergordelobjecten is.

Dwergplaneet Pluto, met op de achtergrond maan Charon. Afbeelding: NASA.

De geheimen van Mercurius
De binnenste planeet van ons zonnestelsel heeft ook nog vrij weinig visite gehad. En alle visite hield bovendien afstand: Mariner 10 scheerde voorbij en zowel Messenger als BepiColombo (deze missie is nog onderweg naar Mercurius) draaiden op behoorlijke afstand rond Mercurius heen. Hoewel deze missies veel informatie opleverden, zijn er nog altijd prangende vragen die eigenlijk alleen beantwoord kunnen worden door Mercurius van nog dichterbij te bekijken. En daarom stellen onderzoekers nu voor om een lander naar de planeet te sturen. Deze zou meer inzicht kunnen geven in de oorsprong en evolutie van Mercurius.

Hier zie je de maan Triton, gefotografeerd door Voyager 2, die in 1989 langs Neptunus scheerde. Aangenomen wordt dat Triton – die enige overeenkomsten vertoont met Pluto – van oorsprong een Kuipergordelobject is dat lang geleden door Neptunus is ingevangen. Afbeelding: NASA / JPL / USGS.
Op naar Neptunus!
Nog zo’n spannende missie: het plan dat Abigail Rymer – verbonden aan de Johns Hopkins University – samen met collega’s heeft opgevat. Als het aan dit team ligt, gaan we binnenkort voor de allereerste keer naar Neptunus. Want geloof het of niet: we hebben deze ijsreus – net als die andere ijsreus: Uranus – nog nooit met een degelijk bezoekje vereerd. En daarom zijn er ook nog heel wat onbeantwoorde vragen, met name over de samenstelling en oorsprong van Neptunus. Rymer en collega’s hopen die vragen te beantwoorden door een sonde in een baan rond Neptunus te plaatsen. Deze sonde zou niet alleen Neptunus, maar ook zijn maan Triton aan een nader onderzoek moeten onderwerpen. En misschien kan de orbiter zelfs een landertje meevoeren dat voet op Triton zet en vanaf daar onder meer fantastische foto’s maakt van de hemel waaraan de machtige Neptunus schittert. Het onderzoek levert niet alleen meer informatie op over ons eigen zonnestelsel, maar is ook van groot belang voor ons begrip van andere zonnestelsels waarin tot op heden al heel wat ijsreuzen zijn aangetroffen.

Is er leven op Ceres?
Tussen 2015 en 2018 heeft ruimtesonde Dawn uitgebreid onderzoek gedaan naar dwergplaneet Ceres. Dat heeft tal van interessante conclusies opgeleverd. Zo lijkt Ceres in een ver verleden een wereldwijde oceaan te hebben gehad. Die oceaan zou nu bevroren zijn en opgesloten zitten in de korst van de dwergplaneet. Op grotere diepte zou er echter mogelijk vloeibaar water te vinden zijn. En zo riep de Dawn-missie de vraag op of Ceres ooit leefbaar is geweest of dat nu misschien zelfs nog steeds is. Vervolgonderzoek ter plaatse door een orbiter moet daar meer inzicht in geven.

Ceres door de ogen van Dawn. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA.

Naar de maan
En dan is er ook nog Intrepid: een langlevende maanrover die gedurende vier (aardse) jaren meer dan 100 wetenschappelijk gezien interessante locaties op de maan moet bestuderen en daartoe in die periode een afstand van zo’n 1800 kilometer(!) af gaat leggen. Het idee is om de rover op behoorlijke afstand van de Apollo- en Luna-landingsplekken neer te zetten, zodat deze meer inzicht kan geven in de samenstelling en evolutie van nog niet van dichtbij bestudeerde gebieden op de maan.

Naast deze missies liggen er onder meer ook missies naar Venus en Mars op tafel die respectievelijk onder meer moeten uitwijzen of Venus ooit leefbaar is geweest en hoe het klimaat van Mars door de tijd heen veranderd is. Welke van deze missies uiteindelijk werkelijkheid worden, is koffiedik kijken. Waar hoop jij op?

Bronmateriaal

"Planetary Mission Concept Studies | Abstracts of Selected Proposals" - NASA
Afbeelding bovenaan dit artikel: NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Southwest Research Institute

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd